ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧៤

ព្រះអង្គ​ជា​អ្នកប្រាជ្ញ ប្រាសចាក​ការ​វង្វេង មិន​ញាប់ញ័រ មិន​មាន​សេចក្តី​សង្ស័យ ទ្រង់​មាន​សេចក្តី​សន្តោស មាន​ទោសៈ​ខ្ជាក់​ចោល​ហើយ ព្រះអង្គ​មិន​មានមន្ទិល ទ្រង់​សង្រួម​ស្អាតបាត។ ព្រះអង្គ​កន្លង​នូវ​កិលេស​ជា​គ្រឿង​ជាប់​ចំពាក់ មាន​សេចក្តី​ស្រវឹង​កន្លង​ហើយ ទ្រង់​មាន​វិជ្ជា ៣ ទ្រង់​ដល់​នូវ​ទីបំផុត​នៃ​ភព ទ្រង់​កន្លង​នូវ​ធម៌​ជា​ដែន មាន​ព្រះទ័យ​ធ្ងន់​ក្នុង​ធម៌ ទ្រង់​ផ្សាយ​សេចក្តី​ចម្រើន ទ្រង់​សាបព្រោះ​ប្រយោជន៍។ ព្រះអង្គ​ជា​អ្នកចម្លង​ពួក​សត្វ​ដូច​សំពៅ ទ្រង់​ធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​ទំនុកបម្រុង​ដូច​កំណប់ទ្រព្យ ទ្រង់​មិន​ខ្លាច​ដូច​រាជសីហ៍ ពុំ​នោះ​សោត ដូច​ស្តេច​ដំរី​ដែល​ហ្ម​ទូន្មាន​ហើយ។ ខ្ញុំ​លុះ​សរសើរ​ព្រះ​មហាមុនី ព្រះ​នាម​បទុមុ​ត្ត​រៈ​ដោយ​គាថា​ទាំង ១០ ហើយ ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​បាទា​ព្រះ​សាស្តា រួច​ឈរ​នៅ​ស្ងៀម​ក្នុង​កាលនោះ។
 ព្រះលោកវិទូ ព្រះ​នាម​បទុមុ​ត្ត​រៈ ទ្រង់​គួរ​ទទួល​គ្រឿងបូជា ទ្រង់​ជា​សាស្តា ឋិតនៅ​ក្នុង​ពួក​ភិក្ខុ ទ្រង់​បាន​ពោល​នូវ​គាថា​ទាំងនេះ​ថា កុលបុត្រ​ណា សរសើរ​នូវ​សីល បញ្ញា និង​ធម៌​របស់​តថាគត តថាគត​នឹង​សរសើរ​កុលបុត្រ​នោះ អ្នក​ទាំងឡាយ ចូរ​ប្រុង​ស្តាប់​នូវ​ភាសិត​ដែល​តថាគត​នឹង​សម្តែង​ចុះ។
ថយ | ទំព័រទី ១៨១ | បន្ទាប់
ID: 637643087603259383
ទៅកាន់ទំព័រ៖