ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧៤

ព្រះសម្ពុទ្ធ ព្រះ​នាម​បទុមុ​ត្ត​រៈ ព្រះអង្គ​ជ្រាប​ច្បាស់​លោក គួរ​ទទួល​គ្រឿងបូជា ស្តេច​គង់នៅ​កណ្តាល​ភិក្ខុសង្ឃ ហើយ​ត្រាស់​គាថា​ទាំងនេះ​ថា បុគ្គល​ណា​ជ្រះថ្លា បាន​ឲ្យ​គេ​ធ្វើ​ស្ពាន​ដោយដៃ​ខ្លួនឯង ដើម្បី​តថាគត ៗ នឹង​សរសើរ​បុគ្គល​នោះ អ្នក​ទាំងឡាយ​ចូរ​ស្តាប់ តថាគត​នឹង​សម្តែង​ដូចតទៅ​នេះ
 បុគ្គល​នេះ បើទុកជា​ធ្លាក់ទៅក្នុង​ជ្រោះ ឬធ្លាក់​ពី​ភ្នំ ឬដើមឈើ​ក្តី ច្យុត​ហើយ​ក្តី រមែង​បាន​នូវ​ទី​ឈរ នេះ​ជា​ផល​នៃ​ការ​ឲ្យ​ស្ពាន។ សត្រូវ​ទាំងឡាយ មិន​គ្រប​សង្កត់ (នូវ​បុគ្គល​នេះ​បាន) ដូចជា​ខ្យល់ មិន​អាច​គ្រប​សង្កត់​ដើម​ជ្រៃ ដែល​មាន​ឫស​ដុះ​មាំ នេះ​ជា​ផល​នៃ​ការ​ឲ្យ​ស្ពាន។ ចោរ​ទាំងឡាយ មិន​អាច​នឹង​គ្រប​សង្កត់​បុគ្គល​នេះ​បានទេ ពួក​ក្សត្រ​ក៏​មិន​មើលងាយ​បាន​ដែរ (បុគ្គល​នេះ) នឹង​ឆ្លងផុត​សត្រូវ​ទាំងពួង នេះ​ជា​ផល​នៃ​ការ​ឲ្យ​ស្ពាន។ បុគ្គល​ប្រកបដោយ​បុញ្ញកម្ម​នេះ បើទុកជា​នៅក្នុង​ទីវាល ដែល​ហាល​ដោយ​កំ​ដៅ​ថ្ងៃ​ដ៏​ក្លាខ្លាំង ក៏​នឹង​មិន​មាន​វេទនា​ឡើយ។ យាន​ដំរី ដែល​ជា​បុញ្ញកម្ម​និម្មិត​ល្អ​ហើយ ក្នុង​ទេវលោក ឬក្នុង​មនុស្សលោក នឹង​កើតឡើង​ក្នុងខណៈនោះ ព្រោះ​ដឹង​នូវ​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​របស់​បុគ្គល​នោះ។
ថយ | ទំព័រទី ២២៩ | បន្ទាប់
ID: 637643119038276379
ទៅកាន់ទំព័រ៖