ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧៤

អ្នក​ចូរ​ធ្វើបុណ្យ​ឲ្យ​ច្រើនជាង​នោះ គឺ​ធ្វើបុណ្យ​នោះ​ឲ្យ​ច្រើន ដោយ​ការ​បរិច្ចាគទាន ហើយ​តាំងនៅ​ក្នុង​ព្រហ្មចរិយៈ គឺ​ព្រះ​សទ្ធម្ម​ដ៏​ប្រសើរ​ដទៃទៀត​ចុះ។ ម្នាល​ទេវតា អ្នក​ចូរ​មក (កាន់​ទេវលោក) នេះ​វិញ​ឲ្យ​រឿយៗ ដោយ​សេចក្តី​អនុគ្រោះ​នេះ ដូច​ពួក​អ្នកប្រាជ្ញ តែង​ត្រេកអរ​រក​ទេវតា​ដ៏​ប្រសើរ​ដែល​ច្យុត។ កាលនោះ ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​តក់ស្លុត ក្នុង​ទីប្រជុំ​ពួក​ទេវតា​ថា អាត្មាអញ​ច្យុត​ចាក​ទេវលោក​នេះ នឹង​ទៅកាន់​កំណើត​ណា​អេះ។ ស្រាប់តែ​មាន​សមណៈ មាន​ឥន្រ្ទិយ​អប់រំ​ហើយ ជ្រាប​សេចក្តី​សង្វេគ​របស់ខ្ញុំ សមណៈ​នោះ មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​នឹង​ស្រង់​ខ្ញុំ បាន​មកកាន់​សំណាក់​ខ្ញុំ។ កាលនោះ សាវ័ក​របស់​ព្រះ​បទុមុ​ត្ត​រៈ ព្រះនាម​សុ​មនៈ បាន​ប្រៀនប្រដៅ​នូវ​អត្ថ និង​ធម៌ ហើយ​ញុំាង​ខ្ញុំ​ឲ្យ​សង្វេគ។

ចប់ ភាណវារៈ ទី១២។


 ខ្ញុំ​បាន​ស្តាប់​ពាក្យ​នៃ​ព្រះ​ថេរៈ​នោះ​ហើយ ក៏​ញុំាង​ចិត្ត​ឲ្យ​ជ្រះថ្លា​ក្នុង​ព្រះពុទ្ធ​ជា​ម្ចាស់ ខ្ញុំ​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​ថេរៈ ជា​អ្នកប្រាជ្ញ​អង្គ​នោះ មិនយូរ​ប៉ុន្មាន ខ្ញុំ​ក៏​ធ្វើ​មរណកាល​ក្នុង​ទីនោះ។
ថយ | ទំព័រទី ៣៣ | បន្ទាប់
ID: 637643029206691967
ទៅកាន់ទំព័រ៖