ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧៥

ព្រះ​ថេរៈ ឈ្មោះ​ពា​ហិយ​ទារុ​ចិ​រិយៈ បាន​ព្យាករ​យ៉ាងនេះ​ហើយ ក៏​ដួល​លើ​គំនរ​សម្រាម ព្រោះ​មេគោ​ដែល​យក្ខិនី​តំណែង​មកដល់។ លុះ​ព្រះ​ពា​ហិ​យត្ថេ​រ ជា​អ្នកប្រាជ្ញ មាន​ប្រាជ្ញា​ច្រើន​នោះ ពោល​សរសើរ​បុព្វចរិត​របស់​ខ្លួន​រួចហើយ ក៏​បរិនិព្វាន​ក្នុង​ក្រុង​សាវត្ថី ជា​បុរី​ដ៏​ឧត្តម។ ព្រះពុទ្ធ​ជា​ឥសី​ទី ៧ ចេញ​អំពី​នគរ បាន​ឃើញ​ព្រះ​ពា​ហិយៈ ជា​អ្នកប្រាជ្ញ​នោះ ស្លៀកសំពត់​សម្បកឈើ មានការ​ដុត​កំ​ដៅ​កិលេស​បន្សាត់​បង់​ហើយ។ ដួល​លើ​ផែនដី ដូចជា​កំណាត់ឈើ ឬ​ដងទង់​ដ៏​ធំ ដែលគេ​ផ្តួល​ចុះ មាន​អាយុ​អស់ហើយ មាន​កិលេស​ស្ងួត​ហើយ ជា​អ្នកធ្វើ​តាម​សាសនា​ព្រះ​ជិនស្រី។ លំដាប់នោះ ព្រះ​សាស្តា​ទ្រង់​ត្រាស់​ហៅ​ពួក​សាវ័ក អ្នក​ត្រេកអរ​ក្នុង​សាសនា​ថា អ្នក​ទាំងឡាយ​ចូរ​យក​សព​របស់​សព្រហ្មចារី​ទៅ​បូជា​ចុះ។ ចូរ​ធ្វើ​ស្តូប ចូរ​បូជា ដ្បិត​ពា​ហិ​យៈ​ជា​អ្នកប្រាជ្ញ​ធំ​នោះ ជា​អ្នកធ្វើ​តាម​ពាក្យ​របស់​តថាគត ជា​សាវ័ក​ប្រសើរ​ជាង​សាវ័ក ដែល​ជា​ខិ​ប្បា​ភិ​ញ្ញា បរិនិព្វាន​ហើយ។
ថយ | ទំព័រទី ៣២៦ | បន្ទាប់
ID: 637643822859749038
ទៅកាន់ទំព័រ៖