ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧៥

ព្រោះ​ខ្ញុំ​ថ្វាយ​សម្បក​ឃ្លោក​ដល់​ព្រះសម្ពុទ្ធ ទើប​ខ្ញុំ​បាន​ឈើច្រត់​ជា​វិការៈ​នៃ​មាស ការ​បូជា​សូម្បីតែ​បន្តិចបន្តួច​ដែល​ជន​ធ្វើ​ហើយ ចំពោះ​បុគ្គល​ទាំងឡាយ ដែល​មិន​ញាប់ញ័រ​ដោយ​លោកធម៌ រមែង​ប្រែ​ទៅជា​គ្រឿងបូជា​ដ៏​ធំ​ទូលាយ។ ក្នុង​កប្ប​ទីមួយ​សែន អំពី​ភទ្ទកប្ប​នេះ ព្រោះ​ហេតុ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ថ្វាយ​សម្បក​ឃ្លោក ក្នុង​កាលនោះ ខ្ញុំ​មិនដែល​ស្គាល់​ទុគ្គតិ នេះ​ជា​ផល​នៃ​សម្បក​ឃ្លោក។ កិលេស​ទាំងឡាយ ខ្ញុំ​ដុត​ចោល​អស់ហើយ ភព​ទាំងអស់ ខ្ញុំ​គាស់រំលើង​ចោល​ហើយ ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​មិន​មាន​អាសវៈ ដូច​ដំរី​ដ៏​ប្រសើរ​កាត់​នូវ​ទន្លីង។ ឱ! ដំណើរ​ដែល​ខ្ញុំ​មក​ក្នុង​សំណាក់​នៃ​ព្រះសម្ពុទ្ធ​របស់ខ្ញុំ ជា​ដំណើរ​ល្អ​ហ្ន៎ វិជ្ជា ៣ ខ្ញុំ​បាន​ដល់ហើយ សាសនា​របស់​ព្រះពុទ្ធ ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ហើយ។ បដិសម្ភិទា ៤ វិមោក្ខ ៨ និង​អភិញ្ញា ៦ នេះ ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​ហើយ ទាំង​សាសនា​របស់​ព្រះពុទ្ធ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ប្រតិបត្តិ​ហើយ។
ថយ | ទំព័រទី ៦៩ | បន្ទាប់
ID: 637643691183787770
ទៅកាន់ទំព័រ៖