ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧៥

លុះ​ខ្ញុំ​ឃើញ​ព្រះពុទ្ធ ព្រះនាម​តិស្សៈ ជា​ទេវតា​ក្រៃលែង​ជាង​ទេវតា ជានា​យក​ប្រសើរ របស់​សត្វលោក​ហើយ ខ្ញុំ​មានចិត្ត​ត្រេកអរ​រីករាយ បាន​បូជា​កេសរផ្កា​ខ្ទឹង។ ខ្ញុំ​សរសើរ​ព្រះ​លោកនាយក ព្រះអង្គ​កំពុង​រុងរឿង ដូចជា​ព្រះអាទិត្យ​កាល​រះ​ឡើង ឬដូច​ជា​ស្តេច​ឈើ​មាន​ផ្ការីក ពុំ​នោះ​សោត​ដូចជា​ផ្កាយព្រឹក​ថា បពិត្រ​ព្រះ​សព្វញ្ញូ ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ធ្វើ​ខ្ញុំ ព្រមទាំង​ទេវតា ឲ្យ​រុងរឿង​ដោយ​ញាណ​របស់​ព្រះអង្គ ពួក​ជន​បាន​ធ្វើ​ព្រះអង្គ​ឲ្យ​ត្រេកអរ​ហើយ រមែង​រួចចាក​ជាតិ។ ពួក​ជន​ដែល​ត្រូវ​រាគៈ និង​ទោសៈ គ្រប​សង្កត់​ហើយ រមែង​ធ្លាក់ចុះ​ក្នុង​អវីចិ​នរក ព្រោះ​កិរិយា​មិនឃើញ​នូវ​ព្រះ​សព្វញ្ញូ​ពុទ្ធ ទ្រង់​ឃើញ​ហេតុ​ទាំងពួង។ ពួក​សត្វ​ទាំងអស់ រួច​ស្រឡះ​ចាក​ភព ពាល់ត្រូវ​នូវ​អមតបទ​គឺ​ព្រះនិព្វាន ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​ការ​ឃើញ​ព្រះអង្គ ជា​សព្វញ្ញូ​លោកនាយក។
ថយ | ទំព័រទី ១៦ | បន្ទាប់
ID: 637643674323513944
ទៅកាន់ទំព័រ៖