ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧៥

កា​ឡុ​ទាយិ​ត្ថេ​រាប​ទាន ទី៦


 [១៣៦] ព្រះ​ជិនស្រី ព្រះ​នាម​បទុមុ​ត្ត​រៈ ទ្រង់​មាន​បញ្ញាចក្ខុ​ក្នុង​ធម៌​ទាំងពួង ព្រះអង្គ​ជានា​យក កើតឡើង​ក្នុង​កប្ប​ទីមួយ​សែន អំពី​ភទ្ទកប្ប​នេះ។ ព្រះ​សាស្តា ទ្រង់​ប្រសើរ​ជាង​ពួក​អ្នក​ទូន្មាន ទ្រង់​ជ្រាប​នូវ​គុណ និង​ទោស ព្រះអង្គ​ឈ្នះ​មារ ជា​កតញ្ញូ​កតវេទី​បុគ្គល ទ្រង់​ញុំាង​ពួក​សត្វ​ឲ្យ​ប្រកប​ក្នុង​កំពង់ គឺ​ធម្មវិន័យ។ ព្រះអង្គ​ជា​សព្វញ្ញូ មាន​សេចក្តី​អាណិត​សត្វ ជាទី​អាស្រ័យ ទ្រង់​សន្សំ​នូវ​គុណ​រក​ទីបំផុត​គ្មាន ទ្រង់​ថ្លឹង​មើល​ដោយ​ញាណ​នោះ ហើយ​សម្តែង​នូវ​ធម៌​ដ៏​ប្រសើរ។ ក្នុង​កាល​ណាៗ ក៏ដោយ ព្រះ​សាស្តា មាន​ព្យាយាម​មាំមួន មានការ​បរិសុទ្ធ​ស្អាត​ជាង​ប្រជុំជន​ជា​អនន្ត ទ្រង់​សម្តែង​ធម៌​ដ៏​ពីរោះ ប្រកបដោយ​សច្ចៈ ៤។ ពួក​សត្វ​ចំនួន​មួយ​សែន បាន​ត្រាស់​ដឹង​មគ្គផល ព្រោះ​បាន​ស្តាប់​នូវ​ធម៌​ដ៏​ប្រសើរ មាន​លំអ​ខាងដើម កណ្តាល និង​ខាងចុង។
ថយ | ទំព័រទី ៣៨៧ | បន្ទាប់
ID: 637643839279465742
ទៅកាន់ទំព័រ៖