ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧៦

លុះ​ខ្ញុំ​ច្យុត​ចាក​ឋាន​តាវត្តឹង្ស​នោះ​ហើយ ក៏​មក​កើត​ក្នុង​ឋានមនុស្ស បាន​ថ្វាយ​បិណ្ឌបាត​ដែល​បិទបាំង​ដោយ​ផ្កា​ឧប្បល​ទាំងឡាយ ចំពោះ​ព្រះពុទ្ធ​ជា​សយម្ភូ។ ក្នុង​កប្ប​ទី ៩១ អំពី​កប្ប​នេះ ព្រះពុទ្ធ​ជានា​យក ព្រះនាម​វិបស្សី មាន​ព្រះនេត្រ​ដ៏​ភ្លឺ​ថ្លា មាន​បញ្ញាចក្ខុ​ក្នុង​ធម៌​ទាំងពួង ទ្រង់​កើតឡើង។ ក្នុង​កាលនោះ ខ្ញុំ​បាន​កើតជា​សេដ្ឋីធីតា​ក្នុង​បុរី​ដ៏​ឧត្ដម​ឈ្មោះ​ពារាណសី បាន​និមន្ត​ព្រះសម្ពុទ្ធ ជា​លោកនាយក ព្រមទាំង​ព្រះសង្ឃ ខ្ញុំ​ថ្វាយ​មហាទាន បូជា​ព្រះពុទ្ធ​ជានា​យក ដោយ​ផ្កា​ឧប្បល​ទាំងឡាយ ហើយ​ប្រាថ្នា​ឲ្យ​មាន​ពណ៌​សម្បុរ​ល្អ​ដូច​ផ្កា​ឧប្បល​ទាំងនោះ។ ក្នុង​ភទ្ទកប្ប​នេះ ព្រះពុទ្ធ​ព្រះ​នា​មកស្សបៈ មានផៅ​ពង្ស​ដ៏​ប្រសើរ មានយស​ច្រើន ប្រសើរ​ជាង​ពួក​ជន​អ្នកពោល ទ្រង់​កើតឡើង។ គ្រានោះ ព្រះរាជា​ដែន​កាសី ព្រះនាម​កិ​កី ជា​ឥស្សរៈ​លើ​ប្រជាជន ក្នុង​ពារាណសី​បុរី​ដ៏​ប្រសើរ បាន​ជា​ឧប្ប​ដ្ឋា​កនៃ​ព្រះពុទ្ធ​ជាម​ហេ​សី។
ថយ | ទំព័រទី ១០២ | បន្ទាប់
ID: 637643948170871258
ទៅកាន់ទំព័រ៖