ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧៦

ជន​ទាំងឡាយ តែង​រាប់អាន​នូវ​ព្រះសម្ពុទ្ធ អញ​អង្គុយ​នៅ​ជិត​ទ្វារ កាលណា​ព្រះសម្ពុទ្ធ​ទ្រង់​ហៅថា នាង​ចូរ​មក អញ​នឹង​បូជា​នូវ​ព្រះ​មហាមុនី ក្នុង​កាលនោះ។ ព្រះ​ជិនស្រី​ប្រកបដោយ​ភិក្ខុសង្ឃ ស្តេច​មក​តាមផ្លូវ​ថ្នល់ ទ្រង់​ល្វាសល្វន់​ដូចជា​ដើម​ថ្ងាន់​ត្រូវ​ខ្យល់ ឬដូច​ជា​កេសរ​រាជសីហ៍​ជា​ស្តេចម្រឹគ។ ខ្ញុំ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្តរីករាយ លុះ​ឃើញ​រស្មី​ព្រះពុទ្ធ ក៏​មានចិត្ត​សង្វេគ មិនទាន់​ដល់​ទ្វារ ក៏​បូជា​ចំពោះ​ព្រះពុទ្ធ​ដ៏​ប្រសើរ។ ខ្ញុំ​ធ្វើ​ផ្កា​ឧប្បល ៧ កម្រង ត្រដាង​ឰដ៏​អាកាស ផ្កា​ទាំងនោះ ក៏​បាំង​ខាងលើ​ព្រះ​សីរ​នៃ​ព្រះពុទ្ធ។ ខ្ញុំ​មានចិត្ត​ខ្ពស់​ឡើង មានចិត្ត​រីករាយ មានចិត្ត​ត្រេកអរ ធ្វើ​អញ្ជលី ហើយ​ញ៉ាំង​ចិត្ត​ឲ្យ​ជ្រះថ្លា ក្នុង​ព្រះពុទ្ធ​នោះ ក៏បាន​ទៅ​កើត​ក្នុង​ឋាន​តាវត្តឹង្ស។ ផ្កា​ទាំងឡាយ បាំង​ធ្វើជា​ដំបូល​នៃ​រោង​ធំ ខាងលើ​ក្បាល​ខ្ញុំ ក្លិន​ជា​ទិព្វ ក៏​ផ្សាយ​ទៅ នេះ​ជា​ផល​នៃ​ផ្កា​ឧប្បល ៧ កម្រង។ កាល​ពួក​ញាតិ​នាំ​ខ្ញុំ​ទៅ ក្នុង​កា​លម្តងៗ បរិស័ទ​របស់ខ្ញុំ មាន​ចំនួន​ត្រឹមណា ផ្កា​ទាំងឡាយ​ក៏​បាំង​ជា​រោង មាន​ចំនួន​ត្រឹមនោះ។
ថយ | ទំព័រទី ១៥ | បន្ទាប់
ID: 637643926116183771
ទៅកាន់ទំព័រ៖