ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧៦

យសោធរា​ថេ​រិយា​បទាន ទី៨


 [២៨] ខ្ញុំ​ជា​អ្នកមាន​ឫទ្ធ​ច្រើន មាន​ប្រាជ្ញា​ច្រើន មាន​នាង​ភិក្ខុនី​ទាំងឡាយ មួយ​សែន​អង្គ ចោមរោម​ហើយ ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះសម្ពុទ្ធ។ ថ្វាយបង្គំ​ព្រះសម្ពុទ្ធ និង​លក្ខណៈ គឺ​ចក្រ​នៃ​ព្រះ​សាស្ដា អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ ហើយ​ពោល​ពាក្យ​នេះ​ថា ខ្ញុំ​មាន​វស្សា ៧៨ កន្លង​បច្ឆិមវ័យ ខ្ញុំ​មកដល់​ញក​ហើយ ក្រាបទូល​ព្រះ​មហាមុនី​ថា វ័យ​របស់ខ្ញុំ​ចាស់​ណាស់​ហើយ ជីវិត​របស់ខ្ញុំ​តិចណាស់ ខ្ញុំ​នឹង​លះបង់​ព្រះអង្គ​ហើយ​ទៅ ទីពឹង​របស់​ខ្លួន ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ហើយ។ ក្នុង​កាល​ជា​បច្ឆិមវ័យ សេចក្ដីស្លាប់​កាន់តែ​រំកិល​ចូល​មក​ជិត បពិត្រ​ព្រះអង្គ​មាន​ព្យាយាម​ធំ ខ្ញុំម្ចាស់​នឹង​ដល់​នូវ​និព្វាន​ក្នុង​វេលា​យប់​ថ្ងៃនេះ។ បពិត្រ​ព្រះ​មហាមុនី ជាតិ ជរា ព្យាធិ និង​មរណៈ មិន​មាន ខ្ញុំ​នឹង​ដល់​នូវ​បុរី​ដែល​ជាទី​ឥតមាន​ជរា ឥតមាន​មរណៈ ឥតមាន​ភ័យ មិន​មាន​បច្ច័យ​តាក់តែង​ឡើយ។ បពិត្រ​ព្រះ​មហាមុនី ធម្មតា បរិស័ទ​ទាំងឡាយ តែង​ចូល​ទៅ​អង្គុយ​ជិត​ព្រះ​សាស្ដា ដឹង​ច្បាស់​នូវ​កំហុស និង​សេចក្ដី​គួរ​ក្នុង​ទី​ចំពោះ​ព្រះ​ភក្រ្ត។
ថយ | ទំព័រទី ១៧៣ | បន្ទាប់
ID: 637643975691980359
ទៅកាន់ទំព័រ៖