ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧៧

ព្រះ​តិស្សៈ​នោះ ទ្រង់​គ្រប់គ្រង​ព្រះរាជ​គេហដ្ឋាន អស់ ៧ ពាន់​ឆ្នាំ មាន​ប្រាសាទ​ដ៏​ប្រសើរ ៣ ខ្នង គឺ​ប្រាសាទ​ឈ្មោះ គុណ​សេ​លៈ ១ ប្រាសាទ​ឈ្មោះ​អនា​ទិយៈ ១ ប្រាសាទ​ឈ្មោះ​និ​សភៈ ១។ ពួក​នារី​ចំនួន ៣ ហ្មឺន​នាក់ សុទ្ធសឹងតែ​តាក់តែងខ្លួន​ល្អ ឯនាង​នារី​ជា​អគ្គមហេសី​នោះ ព្រះនាម​សុភ​ទ្រា ព្រះរាជបុត្រ ព្រះនាម​អានន្ទ។ ព្រះ​ជិនស្រី ទ្រង់​ឃើញ​និមិត្ត​ទាំង ៤ ក៏​យាង​ចេញទៅ​ដោយ​យាន​សេះ ទៅ​តម្កល់​ព្យាយាម អស់​កាល​កន្លះ​ខែ​គត់។ ព្រះ​លោកនាយក ព្រះនាម​តិស្សៈ ប្រសើរ​ក្នុង​លោក មាន​ព្យាយាម​ធំ ត្រូវ​ព្រហ្ម​អារាធនា​ហើយ ទើប​ទ្រង់​ញ៉ាំង​ចក្រ គឺ​ធម្ម​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្តទៅ ក្នុង​យស​វតី​ទាយ​វ័ន​ដ៏​ឧត្តម។ ព្រះព្រហ្ម​ទេ​វត្ថេ​រ ១ ព្រះ​ឧទ​យត្ថេ​រ ១ ជា​អគ្គសាវ័ក ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​សម​គៈ ជា​ឧបដ្ឋាក​នៃ​ព្រះមហេសី ព្រះនាម​តិស្សៈ។ នាង​ផុស្សា​ថេរី ១ នាង​សុ​ទត្តា​ថេរី ១ ជា​អគ្គសាវិកា ដើមឈើ​ជាទី​ត្រាស់​ដឹង នៃ​ព្រះ​មានជោគ​អង្គ​នោះ ហៅថា​អសន​ព្រឹក្ស (ដើម​ធ្នង់)។
ថយ | ទំព័រទី ១៧៦ | បន្ទាប់
ID: 637644693668746075
ទៅកាន់ទំព័រ៖