ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧៧

ព្រះមហេសី ព្រះ​នាម​បុស្សៈ មាន​ទីក្រុង​ឈ្មោះ​កាសិ​កៈ មាន​មហាក្សត្រ ព្រះនាម​ជយ​សេន ជា​ព្រះបិតា មាន​ព្រះ​ជននី ព្រះនាម​សិរិ​មា។ ព្រះ​បុស្សៈ​នោះ ទ្រង់​គ្រប់គ្រង​គេហដ្ឋាន​អស់ ៩ ពាន់​ឆ្នាំ មាន​ប្រាសាទ​ដ៏​ប្រសើរ ៣ ខ្នង គឺ​ប្រាសាទ​ឈ្មោះ​គរុ​ឡៈ ១ ប្រាសាទ​ឈ្មោះ​ហំ​សៈ ១ ប្រាសាទ​ឈ្មោះ​សុវណ្ណ​តា​រៈ ១។ ពួក​នារី ២៣ ពាន់ សឹង​មានខ្លួន​តាក់តែង​ល្អ​ហើយ ឯនា​រី​ជា​អគ្គមហេសី ឈ្មោះ​កី​សា​គោតមី ព្រះរាជបុត្រ​ឈ្មោះ​អានន្ទ។ ព្រះ​ជិនស្រី ជា​បុរស​ដ៏​ប្រសើរ ទ្រង់ទត​ឃើញ​និមិត្ត​ទាំង ៤ យ៉ាង ហើយ​ចេញទៅ​ដោយ​យាន​ដំរី បាន​ប្រព្រឹត្ត​ធ្វើ​ព្យាយាម​អស់ ៧ ថ្ងៃ។ ព្រះ​លោក​គ្គ​នាយក ព្រះ​នាម​បុស្សៈ មាន​ព្យាយាម​ធំ ទ្រង់​ប្រសើរ​ជាង​ជន ត្រូវ​ព្រហ្ម​អារាធនា​ហើយ ទើប​ទ្រង់​ញ៉ាំង​ចក្រ គឺ​ធម៌ ឲ្យ​ប្រព្រឹត្តទៅ នា​ព្រៃ​មិគទាយវ័ន។ ព្រះ​សុ​រក្ខិត​ភិក្ខុ ១ ព្រះ​ធម្ម​សេន​ភិក្ខុ ១ ជា​អគ្គសាវ័ក ភិ​ក្ខុ​ឈ្មោះ​សភិយ្យៈ ជា​ឧបដ្ឋាក​នៃ​ព្រះមហេសី ព្រះ​នាម​បុស្សៈ។
ថយ | ទំព័រទី ១៨២ | បន្ទាប់
ID: 637644694964370675
ទៅកាន់ទំព័រ៖