ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧៩

ការ​ងឿងឆ្ងល់ អាការ​ងឿងឆ្ងល់ ភាព​ងឿងឆ្ងល់ ការយល់​ស្ទាក់ស្ទើរ ការសង្ស័យ ការ​បែកចិត្ត​ជា​ពីរ ការ​បែកចិត្ត​ជា​ពីរ​ផ្លូវ ការសង្ស័យ ការ​ប្រកាន់យក​ចំណែក​ដ៏​ច្រើន ការ​សាញ ប្រដាញ ការ​សាន់វ៉ាន់​ចិត្ត ការ​ប្រកាន់​មិន​ដាច់ស្រេច ភាព​នៃ​ចិត្តរឹង​រូស ការ​រសេមរសាម​នៃ​ចិត្ត​ណា ដែល​មាន​សភាព​បែបនេះ នេះ​ហៅថា វិចិកិច្ឆា។
 [១៧៣] បណ្តា​សញ្ញោជនៈ​ទាំងនោះ សីលព្វត​បរា​មា​សៈ តើ​ដូចម្តេច។ ពួក​សមណព្រាហ្មណ៍ ខាងក្រៅ​អំពី​សាសនា​នេះ មាន​ទិដ្ឋិ ដំណើរ​គឺ​ទិដ្ឋិ ញាតស្បាត​គឺ​ទិដ្ឋិ ផ្លូវ​ឆ្ងាយ​គឺ​ទិដ្ឋិ ចម្រូង​គឺ​ទិដ្ឋិ ការយល់​ឆ្វេង​គឺ​ទិដ្ឋិ ការ​ទាក់ទិន​គឺ​ទិដ្ឋិ ការ​ប្រកាន់ ការ​ប្រកាន់​ចំពោះ ការ​ប្រកាន់​លើសលុប ការ​ស្ទាបអង្អែល ផ្លូវ​អាក្រក់ ផ្លូវខុស ធម្មជាត​ដែល​ខុស លទ្ធិ​ដូចជា​កំពង់ ការ​ប្រកាន់​ក្នុង​ការស្វែងរក​ខុស​ថា សេចក្តី​បរិសុទ្ធិ​ដោយ​សីល សេចក្តី​បរិសុទ្ធិ​ដោយ​វ័ត សេចក្តី​បរិសុទ្ធិ​ដោយ​សីល និង​វ័ត​ដូច្នេះ ណា មាន​សភាព​បែបនេះ នេះ​ហៅថា សីលព្វត​បរា​មា​សៈ។
 [១៧៤] សញ្ញោជនៈ​ទាំង ៣ នេះ ទាំង​ពួក​កិលេស​ដែល​តាំងនៅ​ជាមួយនឹង​កិលេស មាន​លោភៈ​ជាដើម​នោះ វេទនាខន្ធ។បេ។ វិញ្ញាណក្ខន្ធ ដែល​ប្រកបដោយ​កិលេស មាន​លោភៈ​ជាដើម​នោះ និង​កាយ​កម្ម វចីកម្ម មនោ​កម្ម ដែល​តាំង​ឡើង​អំពី​កិលេស មាន​លោភៈ​ជាដើម​នោះ នេះ​ពួក​ធម៌​ត្រូវ​លះ​ដោយ​ទស្សនៈ (សោតាបត្តិ​មគ្គ)។ ពួក​ធម៌​ត្រូវ​លះ​ដោយ​ភាវនា តើ​ដូចម្តេច។ លោភៈ ទោសៈ មោហៈ
ថយ | ទំព័រទី ១២៨ | បន្ទាប់
ID: 637646508845823330
ទៅកាន់ទំព័រ៖