ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧៩

 [១៧៧] ពួក​ធម៌​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល តើ​ដូចម្ដេច។ មគ្គ ៤ ជា​អប​រិយា​បន្នៈ និង​សាមញ្ញ​ផល ៣ ខាងក្រោម នេះ​ពួក​ធម៌​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល។ ពួក​ធម៌​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល តើ​ដូចម្ដេច។ អរហត្តផល​ខាងលើ នេះ​ពួក​ធម៌​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល។ ពួក​ធម៌​មិនមែន​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល ទាំង​មិនមែន​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល តើ​ដូចម្ដេច។ វៀរតែ​ធម៌​ទាំងនោះ​ចេញ ពួក​ធម៌​ដ៏​សេសសល់ ជាកុសល អកុសល និង​អព្យាក្រឹត ជា​កាមាវចរ រូបាវចរ អរូបាវចរ វេទនាខន្ធ។បេ។ វិញ្ញាណក្ខន្ធ រូប​ទាំងអស់ និង​អសង្ខតធាតុ នេះ​ពួក​ធម៌​មិនមែន​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល ទាំង​មិនមែន​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល។
 [១៧៨] ពួក​ធម៌​មាន​សភាព​តូចឆ្មារ តើ​ដូចម្ដេច។ ពួក​ធម៌​ជា​កាមាវចរ​ទាំងអស់ ជាកុសល អកុសល អព្យាក្រឹត និង​រូបក្ខន្ធ។បេ។ វិញ្ញាណក្ខន្ធ នេះ​ពួក​ធម៌​មាន​សភាព​តូចឆ្មារ។ ពួក​ធម៌​ដល់​នូវ​សភាព​ធំ តើ​ដូចម្ដេច។ ពួក​ធម៌​ជា​រូបាវចរ អរូបាវចរ ជាកុសល អកុសល អព្យាក្រឹត និង​វេទនាខន្ធ។បេ។ វិញ្ញាណក្ខន្ធ នេះ​ពួក​ធម៌​ដល់​នូវ​សភាព​ធំ។ ពួក​ធម៌​ប្រមាណ​មិនបាន តើ​ដូចម្ដេច។ មគ្គ​ជា​អប​រិយា​បន្នៈ ផល​ដែល​កើតអំពី​មគ្គ និង​អសង្ខតធាតុ នេះ​ពួក​ធម៌​ប្រមាណ​មិនបាន។
ថយ | ទំព័រទី ១៣២ | បន្ទាប់
ID: 637646509769260719
ទៅកាន់ទំព័រ៖