ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧៩

ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​នី​វរ​ណៈ ដែល​បរា​មា​សៈ​ស្ទាបអង្អែល ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​ឧបាទាន គួរ​ដល់​សេចក្តី​សៅហ្មង ជា​អព្យាក្រឹត មិន​មាន​អារម្មណ៍ មិនមែន​ជា​ចេតសិក ប្រាសចាក​ចិត្តជា​សភាវៈ​មិនមែន​ជា​វិបាក មិនមែន​មាន​វិបាក​ជាប្រក្រតី ជា​រូប​មិន​សៅហ្មង តែ​គួរ​ដល់​សេចក្តី​សៅហ្មង មិនមែន​ប្រកបដោយ​វិតក្កៈ ប្រកបដោយ​វិចារៈ​ទេ មិនមែន​មិន​មាន​វិតក្កៈ ហើយ​មានត្រឹមតែ​វិចារៈ​ទេ ជា​រូប​មិន​មាន​វិតក្កៈ មិន​មាន​វិចារៈ មិន​ប្រកបដោយ​បីតិ មិន​ប្រកបដោយ​សុខៈ មិន​ប្រកបដោយ​ឧបេក្ខា ជា​រូប​មិន​ត្រូវ​លះ​ដោយ​ទស្សនៈ ទាំង​មិន​ត្រូវ​លះ​ដោយ​ភាវនា ជា​រូប​មានហេតុ​មិន​ត្រូវ​លះ​ដោយ​ទស្សនៈ ទាំង​មិន​ត្រូវ​លះ​ដោយ​ភាវនា ជា​រូប​មិនមែន​ជា​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ​កពូន​ឡើង មិនមែន​ជា​មិនដល់​នូវ​ការ​សន្សំ​កពូន​ឡើង មិនមែន​ជា​សេក្ខៈ មិនមែន​ជា​អសេក្ខៈ មាន​សភាព​តូចឆ្មារ ជា​កាមាវចរ មិនមែន​ជា​រូបាវចរ មិនមែន​ជា​អរូបាវចរ រាប់​ចូលក្នុង​វដ្ដៈ មិនមែន​ជា​មិនរាប់​ចូលក្នុង​វដ្ដៈ ជា​អនិយតៈ មិនមែន​ជា​និយ្យានិកៈ ជា​ឧប្បន្ន​រូប ជា​រូប​ត្រូវ​ដឹង​ដោយ​វិញ្ញាណ ៦ ជា​រូប​មិន​ទៀង ដែល​ជរា​គ្រប​សង្កត់ ការសង្គ្រោះ​រូប​ដោយ​ចំណែក ១ យ៉ាងនេះ។

ចប់ ធម៌​មាន​ប្រមាណ​មួយ។

ថយ | ទំព័រទី ២ | បន្ទាប់
ID: 637646476801122064
ទៅកាន់ទំព័រ៖