ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧៩

ក៏​ប្រតិបត្តិ​ដើម្បី​សង្រួម​នូវ​ចក្ខុន្រ្ទិយ​នោះ រក្សា​នូវ​ចក្ខុន្រ្ទិយ ដល់​នូវ​ការ​សង្រួម​ក្នុង​ចក្ខុន្រ្ទិយ ឮសំឡេង​ដោយ​ត្រចៀក។បេ។ ធុំក្លិន​ដោយ​ច្រមុះ។បេ។ លិទ្ធ​ភ្លក្ស​រស​ដោយ​អណ្តាត។បេ។ ពាល់ត្រូវ​ផោដ្ឋព្វៈ​ដោយ​កាយ។បេ។ ដឹង​ធម្មារម្មណ៍​ដោយចិត្ត ហើយ​ជា​អ្នក​មិន​កាន់​យក​នូវ​និមិត្ត មិន​កាន់​យក​នូវ​អនុព្យញ្ជនៈ អភិជ្ឈា និង​ទោមនស្ស ជាអកុសល​ធម៌​ដ៏​លាមក គប្បី​គ្រប​សង្កត់​នូវ​បុគ្គល​ដែល​មិន​សង្រួម​មនិន្រ្ទិយ​នុ៎ះ ព្រោះ​ហេតុ​មិន​សង្រួម​នូវ​មនិន្រ្ទិយ​ណា ក៏​ប្រតិបត្តិ​ដើម្បី​សង្រួម​នូវ​មនិន្រ្ទិយ​នោះ រក្សា​នូវ​មនិន្រ្ទិយ ដល់​នូវ​ការ​សង្រួម​ក្នុង​មនិន្រ្ទិយ និង​សេចក្តី​គ្រប់គ្រង អាការ​គ្រប់គ្រង ការ​រក្សា ការ​សង្រួម​នូវ​ឥន្រ្ទិយ​ទាំង ៦ នេះ​ណា នេះ​ហៅថា ការ​រក្សា​ទ្វារ​ក្នុង​ឥន្រ្ទិយ។ បណ្តា​ធម៌​ទាំងនោះ ការ​ដឹង​ប្រមាណ​ក្នុង​ភោជន តើ​ដូចម្តេច។ បុគ្គល​ខ្លះ ក្នុង​លោក​នេះ ពិចារណា​ដោយ​ឧបាយ​ប្រាជ្ញា ហើយ​ទើប​បរិភោគ​នូវ​អាហារ មិនមែន​ដើម្បី​លេង មិនមែន​ដើម្បី​ស្រវឹង មិនមែន​ដើម្បី​ប្រដាប់ មិនមែន​ដើម្បី​ស្អិតស្អាង គឺ​បរិភោគ​ដើម្បី​តាំងនៅ​នៃ​កាយ​នេះ ដើម្បី​ញ៉ាំង​អត្តភាព​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បី​កំចាត់​បង់​នូវ​សេចក្តី​លំបាក ដើម្បី​អនុគ្រោះ​នូវ​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌​តែប៉ុណ្ណោះ អាត្មាអញ​នឹង​កំចាត់​បង់​នូវ​វេទនា​ចាស់​ផង នឹង​មិន​ឲ្យ​វេទនា​ថ្មី​កើតឡើង​បាន​ផង ការប្រព្រឹត្តិ​ទៅ​នៃ​ឥរិយាបថ​ក្តី ការ​មិន​មានទោស​ក្តី ការ​នៅជា​សុខសប្បាយ​ក្តី នឹង​មានដល់​អញ សេចក្តី​សន្តោស
ថយ | ទំព័រទី ២៣៥ | បន្ទាប់
ID: 637646547867863263
ទៅកាន់ទំព័រ៖