ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៨

ជា​អាវាស​ ​មានលាភ​ស្មើគ្នា​ ​កាលបើ​គេ​ឲ្យ​ចីវរ​ក្នុង​អាវាស​តែ១​ ​ទុកដូចជា​ ​បាន​ឲ្យ​ចីវរ​ ​ក្នុង​អាវាស​ទាំងអស់​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​គេ​ឲ្យ​ចីវរ​ដោយ​សេចក្តី​បញ្ញត្តិ​នៃ​ភិក្ខា​ ​គឺ​ ​(​សំដៅយក​)​ ​ការ​បូជា​ជានិច្ច​ ​ដែលគេ​ធ្វើ​ ​ចំពោះ​សង្ឃ​ ​ក្នុង​ទីណា​ ​គេ​ក៏​ឲ្យ​ចីវរ​ក្នុង​ទីនោះ​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​គេ​ឲ្យ​ចីវរ​ចំពោះ​សង្ឃ​ ​គឺ​ ​(​សំដៅយក​)​ ​សង្ឃ​ដែល​មក​ជួបជុំ​មុខ​គ្នា​ ​ហើយ​ត្រូវ​ចែក​ចីវរ​ចុះ​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​គេ​ឲ្យ​ចីវរ​ ​ចំពោះ​ឧភតោ​សង្ឃ​ ​(​សំដៅយក​)​ ​ភិក្ខុ​សូម្បី​ច្រើន​រូប​ ​ភិក្ខុនី​តែ១រូប​ ​សង្ឃ​ក៏​ត្រូវឲ្យ​ចីវរ​ពាក់កណ្តាល​ ​(​ស្មើគ្នា​)​។​ ​ភិក្ខុនី​ ​សូម្បី​ច្រើន​រូប​ ​ភិក្ខុ​តែ១រូប​ ​សង្ឃ​ក៏​ត្រូវឲ្យ​ចីវរ​ពាក់កណ្តាល​ ​(​ស្មើគ្នា​)​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​គេ​ឲ្យ​ចីវរ​ចំពោះ​សង្ឃ​ដែល​នៅចាំ​វស្សា​ ​(​សំដៅយក​)​ ​ភិក្ខុ​មានកំណត់​ប៉ុន្មាន​រូប​ ​នៅចាំ​វស្សា​ក្នុង​អាវាស​នោះ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ត្រូវ​ចែក​ចីវរ​គ្នា​ចុះ​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ចំពោះ​វត្ថុ​ ​ឬ​កំណត់​វត្ថុ​ហើយ​ ​ទើប​គេ​ឲ្យ​ចីវរ​គឺ​ ​(​សំដៅយក​ត្រង់​ហេតុ​)​ ​ដែលគេ​ឲ្យ​បបរ​ហើយ​ ​គេ​ឲ្យ​ចីវរ​ផង​ ​ជួនកាល​ ​គេ​ឲ្យ​ភត្ត​ហើយ​ ​គេ​ឲ្យ​ចីវរ​ផង​ ​ជួនកាល​ ​គេ​ឲ្យ​ខាទ​នីយៈ​ហើយ​ ​គេ​ឲ្យ​ចីវរ​ផង​ ​ជួនកាល​ ​គេ​ឲ្យ​ចីវរ​តែម្តង​ ​ជួនកាល​គេ​ឲ្យ​សេនាសនៈ​ហើយ​ ​គេ​ឲ្យ​ទាំង​ចីវរ​ផង​ ​ពុំ​នោះ​សោត​ ​គេ​ឲ្យ​ភេសជ្ជៈ​ ​ព្រមទាំង​ចីវរ​ផង​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​គេ​ឲ្យ​ចីវរ​ ​ចំពោះ​បុគ្គល​គឺ​ ​(​សំដៅយក​ត្រង់​ហេតុ​)​ ​ដែលគេ​ឲ្យ​ ​ដោយ​ពាក្យ​ថា​ ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ចីវរ​នេះ​ ​ចំពោះ​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​នេះ​។​

​ចប់​ ​ចីវរក្ខន្ធកៈ​ទី៨​។​
​ក្នុង​ខន្ធកៈ​នេះ​ ​មាន៩៦រឿង​។​

ថយ | ទំព័រទី ១៨០ | បន្ទាប់
ID: 636795561361086736
ទៅកាន់ទំព័រ៖