ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៨

ចោទ​ភិក្ខុ​នោះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​លោក​ត្រូវអាបត្តិ​ហើយ​ ​លោក​ឃើញ​អាបត្តិ​នុ៎ះ​ទេ​ ​ចូរ​លោក​សំដែង​អាបត្តិ​នោះ​ចេញ​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ពោលតប​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​អាបត្តិ​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ឃើញ​ ​មិន​មានដល់​ខ្ញុំ​ទេ​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​អាបត្តិ​ ​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​សំដែង​ ​ក៏​មិន​មានដល់​ខ្ញុំ​ដែរ​។​ ​សង្ឃ​លើក​វត្ត​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ព្រោះ​មិនឃើញ​ ​(​អាបត្តិ​)​ក្តី​ ​ព្រោះ​មិន​សំដែង​ក្តី​ ​(​យ៉ាងនេះ​)​ ​ឈ្មោះថា​ ​កម្ម​មិន​ប្រកបដោយ​ធម៌​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​មួយវិញទៀត​ ​អាបត្តិ​ដែល​ត្រូវ​ឃើញ​ ​ក៏​មិន​មាន​ ​ទិដ្ឋិ​អាក្រក់​ ​ដែល​ត្រូវ​លះបង់​ ​ក៏​មិន​មាន​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ទេ​។​ ​សង្ឃ​ក្តី​ ​ភិក្ខុ​ច្រើន​រូប​ក្តី​ ​បុគ្គល១រូប​ក្តី​ ​ចោទ​ភិក្ខុ​នោះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​លោក​ត្រូវអាបត្តិ​ហើយ​ ​លោក​ឃើញ​អាបត្តិ​នុ៎ះ​ទេ​ ​លោក​មាន​ទិដ្ឋិ​អាក្រក់​ហើយ​ ​ចូរ​លោក​លះបង់​ទិដ្ឋិ​អាក្រក់​នុ៎ះ​ចេញ​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ពោលតប​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​អាបត្តិ​ ​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ឃើញ​ ​មិន​មានដល់​ខ្ញុំ​ទេ​ ​ទិដ្ឋិ​អាក្រក់​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​លះបង់​ ​ក៏​មិន​មានដល់​ខ្ញុំ​ដែរ​។​ ​សង្ឃ​លើក​វត្ត​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ព្រោះ​មិនឃើញ​ ​(​អាបត្តិ​)​ក្តី​ ​ព្រោះ​មិន​លះបង់​ទិដ្ឋិ​អាក្រក់​ក្តី​ ​(​យ៉ាងនេះ​)​ ​ឈ្មោះថា​ ​កម្ម​មិន​ប្រកបដោយ​ធម៌​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ម្យ៉ាងទៀត​ ​អាបត្តិ​ ​ដែល​ត្រូវ​សំដែង​ ​ក៏​មិន​មាន​ ​ទិដ្ឋិ​អាក្រក់​ដែល​ត្រូវ​លះបង់​ ​ក៏​មិន​មាន​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ទេ​។​ ​សង្ឃ​ក្តី​ ​ភិក្ខុ​ច្រើន​រូប​ក្តី​ ​បុគ្គល១រូប​ក្តី​ ​ចោទ​ភិក្ខុ​នោះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​
ថយ | ទំព័រទី ២២៧ | បន្ទាប់
ID: 636795580756456087
ទៅកាន់ទំព័រ៖