ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៨០

តែ​មិនមែន​សញ្ញោជនៈ​ផង​ឡើយ ទុក្ខ​សច្ចៈ ជា​សញ្ញោជនៈ ទាំង​ប្រកបដោយ​សញ្ញា​ជនៈ​ក៏​មាន ប្រកបដោយ​សញ្ញោជនៈ តែ​មិនមែន​សញ្ញោជនៈ​ក៏​មាន មិន​គួរ​ពោល​ថា ជា​សញ្ញោជនៈ ទាំង​ប្រកបដោយ​សញ្ញោជនៈ​ផង ថា​ប្រកបដោយ​សញ្ញា​ជនៈ តែ​មិនមែន​សញ្ញោជនៈ​ផង​ក៏​មាន ។ សច្ច ២ ប្រាសចាក​សញ្ញា​ជនៈ ទាំង​មិនជា​ប្រយោជន៍​ដល់​សញ្ញា​ជនៈ សមុទយ​សច្ចៈ មិន​គួរ​ពោល​ថា ប្រាសចាក​សញ្ញោជនៈ តែ​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​សញ្ញោជនៈ​ផង ថា​ប្រាសចាក​សញ្ញោជនៈ ទាំង​មិនជា​ប្រយោជន៍​ដល់​សញ្ញោជនៈ​ផង​ឡើយ ទុក្ខ​សច្ចៈ ប្រាសចាក​សញ្ញោជន តែ​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​សញ្ញោជនៈ​ក៏​មាន មិន​គួរ​ពោល​ថា ប្រាសចាក​សញ្ញោជនៈ តែ​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​សញ្ញោជនៈ​ផង ថា​ប្រាសចាក​សញ្ញោជនៈ ទាំង​មិនជា​ប្រយោជន៍​ដល់​សញ្ញោជនៈ​ផង​ក៏​មាន។
 [២២៩] សមុទយ​សច្ចៈ ជា​គន្ថៈ សច្ចៈ ២ មិនមែន​គន្ថៈ ទុក្ខ​សច្ចៈ ជា​គន្ថៈ​ក៏​មាន មិនមែន​គន្ថៈ​ក៏​មាន។ សច្ចៈ ២ គន្ថៈ​គប្បី​ដោត​ក្រង សច្ចៈ ២ គន្ថៈ​មិន​គប្បី​ដោត​ក្រង។ សច្ចៈ ២ ប្រាសចាក​គន្ថៈ សច្ចៈ ២ ប្រកបដោយ​គន្ថៈ​ក៏​មាន ប្រាសចាក​គន្ថៈ​ក៏​មាន។ សមុទយ​សច្ចៈ ជា​គន្ថៈ​ផង គន្ថៈ​គប្បី​ដោត​ក្រង​ផង សច្ច ២ មិន​គួរ​ពោល​ថា ជា​គន្ថៈ ទាំង​គន្ថៈ​គប្បី​ដោត​ក្រង​ផង ថា​គន្ថៈ​គប្បី​ដោត​ក្រង តែ​មិនមែន​គន្ថៈ​ផង​ឡើយ
ថយ | ទំព័រទី ២៣៦ | បន្ទាប់
ID: 637647274522053150
ទៅកាន់ទំព័រ៖