ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៨២

ជា​ចិត្ត​មាន​ចិត្តៈ​ជា​អធិបតី តែ​ថោកទាប កណ្តាល ឧត្តម ជា​ចិត្ត​មាន​វីមំសា​ជា​អធិបតី តែ​ថោកទាប កណ្តាល ឧត្តម កើតឡើង​ក្នុង​សម័យ​នោះ ការ​គិត អាការ​គិត សេចក្តី​គិត​ណា របស់​បុគ្គល​ដែល​វៀរចាក​បាណាតិបាត នេះ​ហៅថា សិក្ខាបទ គឺ​ចេតនា​ជាហេតុ​វៀរចាក​កិរិយា​ញ៉ាំង​សត្វ​មានជីវិត​ឲ្យ​ធ្លាក់ចុះ​កន្លង ធម៌​ទាំងឡាយ​ដ៏​សេស ក៏​ឈ្មោះថា សម្បយុត្ត​ដោយចេតនា។ បណ្តា​សិក្ខាបទ​ទាំង ៥ នោះ សិក្ខាបទ គឺ​ចេតនា​ជាហេតុ​វៀរចាក​កិរិយា​ញ៉ាំង​សត្វ​មានជីវិត​ឲ្យ​ធ្លាក់ចុះ​កន្លង តើ​ដូចម្ដេច។ ក្នុង​សម័យ​ណា ចិត្តជា​កាមាវចរ​កុសល ច្រឡំ​ដោយ​សោមនស្ស សម្បយុត្ត​ដោយ​ញាណ ជា​ចិត្ត​ថោកទាប កណ្តាល ឧត្តម ជា​ចិត្ត​មាន​ឆន្ទៈ​ជា​អធិបតី មាន​វីរិយៈ​ជា​អធិបតី មាន​ចិត្តៈ​ជា​អធិបតី មាន​វីមំសា​ជា​អធិបតី ជា​ចិត្ត​មាន​ឆន្ទៈ​ជា​អធិបតី តែ​ថោកទាប កណ្តាល ឧត្តម ជា​ចិត្ត​មាន​វីរិយៈ​ជា​អធិបតី តែ​ថោកទាប កណ្តាល ឧត្តម ជា​ចិត្ត​មាន​ចិត្តៈ​ជា​អធិបតី តែ​ថោកទាប កណ្តាល ឧត្តម ជា​ចិត្ត​មាន​វីមំសា​ជា​អធិបតី តែ​ថោកទាប កណ្តាល ឧត្តម កើតឡើង ក្នុង​សម័យ​នោះ ការ​ប៉ះពាល់។បេ។ ការ​ផ្គង​ឡើង ការ​មិន​រាយមាយ របស់​បុគ្គល​ដែល​វៀរចាក​បាណាតិបាត នេះ​ហៅថា សិក្ខាបទ គឺ​ចេតនា​ជាហេតុ​វៀរចាក​កិរិយា​ញ៉ាំង​សត្វ​មានជីវិត​ឲ្យ​ធ្លាក់ចុះ​កន្លង។
ថយ | ទំព័រទី ១០ | បន្ទាប់
ID: 637648266969591282
ទៅកាន់ទំព័រ៖