ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៨២

កាលណាបើ​ខ្លួននេះ ឆ្អែត​ស្កប់ស្កល់ ឲ្យ​គេ​បម្រើ​ដោយ​កាមគុណ ៥ ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចម្រើន ព្រោះ​ហេតុ​មាន​ប្រមាណ​ប៉ុណ្ណេះ​ឯង ទើប​ខ្លួននេះ​ឈ្មោះថា ជា​អត្តភាព​ដល់​នូវ​ព្រះនិព្វាន​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន ដែល​ជា​គុណជាត​យ៉ាង​ក្រៃលែង សមណៈ ឬព្រាហ្មណ៍​ពួក​មួយ បញ្ញត្ត​នូវ​ព្រះនិព្វាន​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន ថា​ជា​គុណ​យ៉ាង​ក្រៃលែង របស់​សត្វ​ដែល​មាននៅ ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ ១។ មាន​បុគ្គល​ដទៃ​ក្រៅអំពី​បុគ្គល​ពួក​នោះ និយាយ​យ៉ាងនេះ​ថា នែអ្នក​ដ៏​ចម្រើន អ្នក​និយាយ​ថា ខ្លួន​មាន​នុ៎ះ ក៏​មាន​មែន ឯខ្ញុំ​មិន​និយាយ​ថា ខ្លួន​នុ៎ះ​មិន​មាន​ទេ នែអ្នក​ដ៏​ចម្រើន តែថា​ខ្លួននេះ មិនមែន​ដល់​នូវ​ព្រះនិព្វាន​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន ដែល​ជា​គុណ​យ៉ាង​ក្រៃលែង ព្រោះ​ហេតុ​មាន​ប្រមាណ​ប៉ុណ្ណេះ​ទេ ពាក្យ​ដែល​ខ្ញុំ​ថា​ដូច្នោះ តើ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចម្រើន ព្រោះ​ហេតុ​ថា កាម​ទាំងឡាយ​មិន​ទៀង​ជា​ទុក្ខ មាន​សេចក្ដីប្រែ​ប្រួល​ជា​ធម្មតា មាន​សេចក្ដីសោក​ខ្សឹកខ្សួល ទុក្ខទោមនស្ស និង​សេចក្ដី​ចង្អៀតចង្អល់​ចិត្ត រមែង​កើតឡើង​ព្រោះ​កាម​ទាំងឡាយ​នោះ ប្រែប្រួល​ទៅ ប្រព្រឹត្តទៅ​ដោយ​ប្រការ​ដទៃ ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចម្រើន ខ្លួននេះ​ឯង កាលណា​បាន​ស្ងប់ស្ងាត់​ចាក​កាម​ទាំងឡាយ។បេ។ បាន​ដល់​បឋមជ្ឈាន ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចម្រើន ព្រោះ​ហេតុ​មាន​ប្រមាណ​ប៉ុណ្ណេះ ទើប​ខ្លួននេះ​ឈ្មោះថា បាន​ដល់​នូវ​ព្រះនិព្វាន​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន
ថយ | ទំព័រទី ២២៨ | បន្ទាប់
ID: 637648320158744880
ទៅកាន់ទំព័រ៖