ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៨២

ថា បុគ្គល​នោះ មាន​សញ្ញា​ក៏​មិនមែន មិន​មាន​សញ្ញា​ក៏​មិនមែន​យ៉ាងណា អញ​គួរតែ​ជា​បុគ្គល​មាន​សញ្ញា​ក៏​មិនមែន មិន​មាន​សញ្ញា​ក៏​មិនមែន​យ៉ាងនោះ​ដែរ យ៉ាងនេះ ឈ្មោះថា តណ្ហា​វិច​រិត​ថា អញ​គួរ​មាន យ៉ាងនេះ។
 [២៨១] ចុះ​តណ្ហា​វិច​រិត​ថា អញ​គួរ​មាន​ដោយ​ប្រការ​ដទៃ តើ​ដូចម្ដេច។ ដំណើរ​នៃ​តណ្ហា ព្រោះ​យក​ខ្លួន​ទៅ​ប្រៀប​នឹង​បុគ្គល​ដទៃ​ថា បុគ្គល​នោះ​ជា​ក្ស័ត្រ យ៉ាងណា អញ​គួរតែ​មិនមែន​ជា​ក្ស័ត្រ យ៉ាងនោះ​ទេ ឬថា បុគ្គល​នោះ​ជា​ព្រាហ្មណ៍ យ៉ាងណា អញ​គួរតែ​មិនមែន​ជា​ព្រាហ្មណ៍​យ៉ាងនោះ​ទេ។បេ។ ថា បុគ្គល​នោះ មាន​សញ្ញា ក៏​មិនមែន មិន​មាន​សញ្ញា​ក៏​មិនមែន យ៉ាងណា អញ​គួរតែ​មិនមែន​ជា​បុគ្គល​មាន​សញ្ញា​ក៏​មិនមែន មិន​មាន​សញ្ញា​ក៏​មិនមែន យ៉ាងនោះ​ទេ យ៉ាងនេះ ឈ្មោះថា តណ្ហា​វិច​រិត​ថា អញ​គួរ​មាន​ដោយ​ប្រការ​ដទៃ។
 [២៨២] ចុះ​តណ្ហា​វិច​រិត​ថា អម្បាលយ៉ាង​អញ គួរ​មាន តើ​ដូចម្ដេច។ បុគ្គល​ធ្វើ​នូវ​ធម៌​ណាមួយ គឺ​រូប វេទនា សញ្ញា សង្ខារ វិញ្ញាណ មិន​ឲ្យ​បែកចេញ​ពីគ្នា ហើយ​បាន​នូវ​ឆន្ទៈ​ថា អម្បាលយ៉ាង​អញ គួរ​មាន
ថយ | ទំព័រទី ២៧១ | បន្ទាប់
ID: 637649159001269748
ទៅកាន់ទំព័រ៖