ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៨៣

ក្នុង​ភោជន​នោះ ណា នេះ​ហៅថា ភាព​នៃ​បុគ្គល​ដឹង​ប្រមាណ​ក្នុង​ភោជន។ បុគ្គល​ប្រកបដោយ​ភាពជា​អ្នកដឹង​ប្រមាណ​ក្នុង​ភោជន​នេះ ឈ្មោះថា បុគ្គល​ដឹង​ប្រមាណ​ក្នុង​ភោជន។
 [៧៥] បុគ្គល​មាន​ស្មារ​តី​តំ​កល់​មាំ តើ​ដូចម្តេច។ បណ្តា​ធម៌​ទាំងនោះ ស្មារតី តើ​ដូចម្តេច។ ការ​នឹកឃើញ ការ​នឹក​រឿយ ៗ ស្មារតី ការ​រលឹក​ឃើញ ការ​ចាំទុក ការ​មិន​រវើរវាយ​ក្នុង​អារម្មណ៍ ការ​មិន​វង្វេង​ភ្លេច ឥន្រ្ទិយ​គឺ​ការ​នឹក កម្លាំង​គឺ​ការ​នឹក ការ​នឹក​ត្រូវ ណា នេះ​ហៅថា ស្មារតី។ បុគ្គល​ប្រកបដោយ​ស្មារតី​នេះ ឈ្មោះថា បុគ្គល​មាន​ស្មារ​តី​តំ​កល់​មាំ។ បុគ្គល​ជា​អ្នកដឹងខ្លួន តើ​ដូចម្តេច។ បណ្តា​ធម៌​ទាំងនោះ សេចក្តី​ដឹងខ្លួន តើ​ដូចម្តេច។ ការ​ដឹង ការ​ដឹង​ច្បាស់ ការពិចារណា ការពិចារណា​សព្វ ការពិចារណា​ធម៌ ការកំណត់ ការ​កត់សំគាល់ ការកំណត់​ទុក ភាពជា​បណ្ឌិត ភាពជា​អ្នក​ឈ្លាស ការ​ពេញព្រៀប ការ​វាងវៃ ការ​គិត ការ​ត្រិះរិះ ធម្មជាត​ដូចជា​ផែនដី ប្រាជ្ញា ធម្មជាត​ជា​គ្រឿង​ទំ​លុះ​ទំ​លាយ ការ​ដឹង​ច្បាស់ សេចក្តី​ដឹង​ព្រម សភាព​ជា​ជន្លួញ បញ្ញា ឥន្រ្ទិយ​គឺ​បញ្ញា កម្លាំង​គឺ​បញ្ញា កាំបិត​គឺ​បញ្ញា ប្រាសាទ​គឺ​បញ្ញា រស្មី​គឺ​បញ្ញា ពន្លឺ​គឺ​បញ្ញា ការ​រុងរឿង​គឺ​បញ្ញា កែវ​គឺ​បញ្ញា ការ​មិន​វង្វេង ការពិចារណា​ធម៌ ការ​ឃើញត្រូវ ណា
ថយ | ទំព័រទី ២៦៣ | បន្ទាប់
ID: 637651762522525316
ទៅកាន់ទំព័រ៖