ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៨៣

នេះ​ហៅថា បុ​គ្គ​លជា​នេយ្យៈ។ បុគ្គល​ជា​បទ​បរ​មៈ តើ​ដូចម្តេច។ បុគ្គល​ណា ទុកជា​ស្តាប់​ច្រើន​ក៏ដោយ ពោល​ច្រើន​ក៏ដោយ ចងចាំ​ច្រើន​ក៏ដោយ បង្រៀន​ច្រើន​ក៏ដោយ ក៏​មិន​មានការ​ត្រាស់​ដឹង​នូវ​មគ្គ និង​ផល​ក្នុង​ជាតិ​នោះ នេះ​ហៅថា បុគ្គល​ជា​បទ​បរ​មៈ។
 [១០៩] បុគ្គល​មាន​ប្រាជ្ញា​គួរ តែ​មាន​ប្រាជ្ញា​មិន​រួសរាន់ តើ​ដូចម្តេច។ បុគ្គល​ខ្លះ ក្នុង​លោក​នេះ កាលបើ​គេ​សួរ​ប្រស្នា ក៏​ពោល​ពាក្យ​ដោះស្រាយ​ដ៏​គួរ គឺ​សម​ហេតុផល តែ​មិន​រួសរាន់ នេះ​ហៅថា បុគ្គល​មាន​ប្រាជ្ញា​គួរ តែ​មាន​ប្រាជ្ញា​មិន​រួសរាន់។ បុគ្គល​មាន​ប្រាជ្ញា​រួសរាន់ តែ​មាន​ប្រាជ្ញា​មិន​គួរ តើ​ដូចម្តេច។ បុគ្គល​ខ្លះ ក្នុង​លោក​នេះ កាលបើ​គេ​សួរ​ប្រស្នា ក៏​ពោល​ពាក្យ​ដោះស្រាយ​ដោយ​រួសរាន់ តែ​មិន​គួរ គឺ​មិន​សម​ហេតុផល នេះ​ហៅថា បុគ្គល​មាន​ប្រាជ្ញា​រួសរាន់ តែ​មាន​ប្រាជ្ញា​មិន​គួរ។ បុគ្គល​មាន​ប្រាជ្ញា​គួរ ទាំង​មាន​ប្រាជ្ញា​រួសរាន់ តើ​ដូចម្តេច។ បុគ្គល​ខ្លះ ក្នុង​លោក​នេះ កាលបើ​គេ​សួរ​ប្រស្នា ក៏​ពោល​ដោះស្រាយ​គួរ​ផង រួសរាន់​ផង នេះ​ហៅថា បុគ្គល​មាន​ប្រាជ្ញា​គួរ​ផង មាន​ប្រាជ្ញា​រួសរាន់​ផង។ បុគ្គល​មាន​ប្រាជ្ញា​មិន​គួរ
ថយ | ទំព័រទី ៣០៦ | បន្ទាប់
ID: 637651773016587761
ទៅកាន់ទំព័រ៖