ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៨៣

លះបង់​វិចិកិច្ឆា មាន​វិចិកិច្ឆា​កន្លង​ហើយ មិន​មាន​សេចក្តី​ងឿងឆ្ងល់​ក្នុង​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ ជម្រះចិត្ត​ឲ្យ​ស្អាត​ចាក​វិចិកិច្ឆា។ ភិក្ខុ​នោះ លះបង់​នី​វរ​ណៈ​ទាំង ៥ នេះ ដែល​ជា​ឧបក្កិលេស​របស់​ចិត្ត ជា​ធម្មជាត​ធ្វើ​បញ្ញា​ឲ្យមានកម្លាំង​ថយ​បាន​ហើយ ក៏​ស្ងាត់​ចាក​កាម​ទាំងឡាយ ស្ងាត់​ចាក​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ បាន​ដល់​នូវ​បឋមជ្ឈាន ប្រកបដោយ​វិតក្កៈ ប្រកបដោយ​វិចារៈ មានតែ​បីតិ និង​សុខ​ដែល​កើតអំពី​សេចក្តី​ស្ងាត់ ហើយ​សម្រេចសម្រាន្ត​នៅ ព្រោះ​រម្ងាប់​នូវ​វិតក្កៈ និង​វិចារៈ​អស់ហើយ ក៏បាន​ដល់​នូវ​ទុតិយជ្ឈាន ជា​ធម្មជាត​កើតមាន​ក្នុង​សន្តាន​នៃ​ខ្លួន ប្រកបដោយ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា មាន​សភាព​ជា​ចិត្ត​ខ្ពស់​ឯក មិន​មាន​វិតក្កៈ មិន​មាន​វិចារៈ មានតែ​បីតិ និង​សុខ ដែល​កើតអំពី​សមាធិ​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​សម្រេចសម្រាន្ត​នៅ ព្រោះ​នឿយណាយ​ចាក​បីតិ​ផង ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​ឧបេក្ខា​ផង ទាំង​មានសតិ និង​សម្បជញ្ញៈ​ផង ទទួល​សុខ​ដោយ​នាមកាយ​ផង ព្រះ​អរិយៈ​ទាំងឡាយ តែង​សរសើរ​បុគ្គល​ដែល​បាន​តតិយជ្ឈាន​នោះ​ថា ធម្មតា​បុគ្គល​ដែល​បាន​តតិយជ្ឈាន​ហើយ រមែង​ប្រកបដោយ​ឧបេក្ខា មានស្មារតី មានធម៌​ជា​គ្រឿង​នៅជា​សុខ ដូច្នេះ ព្រោះ​ហេតុ​នៃ​តតិយជ្ឈាន​ណា ក៏បាន​ដល់​នូវ​តតិយជ្ឈាន​នោះ ហើយ​សម្រេចសម្រាន្ត​នៅ ព្រោះ​លះបង់​សុខ​ផង
ថយ | ទំព័រទី ៣៥២ | បន្ទាប់
ID: 637651783342711668
ទៅកាន់ទំព័រ៖