ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៨៤

 [២១២] សកទាគាមិ​បុគ្គល សាបសូន្យ​ចាក​សកទាគាមិផល​ឬ។ អើ។ សោតាបន្ន​បុគ្គល សាបសូន្យ​ចាក​សោតាបត្តិផល​ឬ។ អ្នក​មិន​គួរ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ទេ។ សកទាគាមិ​បុគ្គល​ក្តី សោតាបន្ន​បុគ្គល​ក្តី លោក​ណា ចំរើន​មគ្គ​ច្រើនជាង។បេ។ ចំ​រើ​នពោ​ជ្ឈង្គៈ​ច្រើនជាង។ សកទាគាមិ​បុគ្គល (ចំរើន​ច្រើនជាង)។ បើស​កទា​គាមិ​បុគ្គល ចំ​រើ​នពោ​ជ្ឈង្គៈ​ច្រើនជាង ហើយ​សកទាគាមិ​បុគ្គល សាបសូន្យ​ចាក​សកទាគាមិផល ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចំរើន ព្រោះហេតុនោះ អ្នក​គួរ​ពោល​ថា សោតាបន្ន​បុគ្គល សាបសូន្យ​ចាក​សោតាបត្តិផល ដូច្នេះ​ដែរ។
 [២១៣] ព្រះអរហន្ត ឃើញ​នូវ​ទុក្ខសច្ច ហើយ​ព្រះអរហន្ត សាបសូន្យ​ចាក​អរហត្ត​ឬ។ អើ។ សោតាបន្ន​បុគ្គល ឃើញ​នូវ​ទុក្ខសច្ច ហើយ​សោតាបន្ន​បុគ្គល សាបសូន្យ​ចាក​សោតាបត្តិផល​ឬ។ អ្នក​មិន​គួរ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ទេ។បេ។ ព្រះអរហន្ត ឃើញ​នូវ​សមុទយសច្ច ហើយ​ព្រះអរហន្ត សាបសូន្យ​ចាក​អរហត្ត​ឬ។ អើ។ សោតាបន្ន​បុគ្គល ឃើញ​នូវ​សមុទយសច្ច ហើយ​សោតាបន្ន​បុគ្គល សាបសូន្យ​ចាក​សោតាបត្តិផល​ឬ។ អ្នក​មិន​គួរ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ទេ។បេ។ ព្រះអរហន្ត ឃើញ​នូវ​និរោធ​សច្ច ហើយ​ព្រះអរហន្ត សាបសូន្យ​ចាក​អរហត្ត​ឬ។ អើ។
ថយ | ទំព័រទី ១៤៨ | បន្ទាប់
ID: 637652407308366792
ទៅកាន់ទំព័រ៖