ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៨៤

 [១០២] បុគ្គល​អាស្រ័យ​សម្មាទិដ្ឋិ គេ​ត្រូវ​ហៅថា បុគ្គល​មាន​សម្មាទិដ្ឋិ​ឬ។ អើ។ កាលបើ​សម្មាទិដ្ឋិ​រលត់​ហើយ គេ​ត្រូវ​ហៅថា បុគ្គល​មាន​សម្មាទិដ្ឋិ រលត់​ហើយ​ឬ។ អ្នក​មិន​គួរ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ទេ។បេ។ បុគ្គល​អាស្រ័យ​សម្មាសង្កប្បៈ។បេ។ អាស្រ័យ​សម្មាវាចា។បេ។ អាស្រ័យ​សម្មា​កម្មន្តៈ។បេ។ អាស្រ័យ​សម្មាអាជីវៈ។បេ។ អាស្រ័យ​សម្មា​វាយាមៈ។បេ។ អាស្រ័យ​សម្មាសតិ។បេ។ អាស្រ័យ​សម្មាសមាធិ គេ​ត្រូវ​ហៅថា បុគ្គល​មាន​សម្មាសមាធិ​ឬ។ អើ។ កាលបើ​សម្មាសមាធិ​រលត់​ហើយ គេ​ត្រូវ​ហៅថា បុគ្គល​មាន​សម្មាសមាធិ​រលត់​ហើយ​ឬ។ អ្នក​មិន​គួរ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ទេ។បេ។
 [១០៣] ការ​បញ្ញត្តិ​នូវ​បុគ្គល ព្រោះ​អាស្រ័យ​រូប ព្រោះ​អាស្រ័យ​វេទនា​ឬ។ អើ។ ការ​បញ្ញត្តិ​នូវ​បុគ្គល ២ នាក់ ព្រោះ​អាស្រ័យ​ខន្ធ ២ ឬ។ អ្នក​មិន​គួរ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ទេ។បេ។ ការ​បញ្ញត្តិ​នូវ​បុគ្គល ព្រោះ​អាស្រ័យ​រូប ព្រោះ​អាស្រ័យ​វេទនា ព្រោះ​អាស្រ័យ​សញ្ញា ព្រោះ​អាស្រ័យ​សង្ខារ ព្រោះ​អាស្រ័យ​វិញ្ញាណ​ឬ។ អើ។
ថយ | ទំព័រទី ៨២ | បន្ទាប់
ID: 637652389953654880
ទៅកាន់ទំព័រ៖