ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៨៦

បុគ្គល​កាល​និយាយ​វាចា​ថា នេះ​ជា​ទុក្ខ ញាណ ប្រព្រឹត្តទៅ​ថា នេះ​ជា​ទុក្ខ​ដែរ​ឬ។ អើ។ បុគ្គល​កាល​និយាយ​វាចា​ថា នេះ​ជាម​គ្គ ញាណ ប្រព្រឹត្តទៅ​ថា នេះ​ជាម​គ្គ​ដែរ​ឬ។ អ្នក​មិន​គួរ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ទេ។បេ។
 [២៤] បុគ្គល​កាល​និយាយ​វាចា​ថា នេះ​ជាហេតុ​នាំឲ្យកើត​ទុក្ខ តែ​ញាណ មិន​ប្រព្រឹត្តទៅ​ថា នេះ​ជាហេតុ​នាំឲ្យកើត​ទុក្ខ​ឬ។ អើ។ បុគ្គល​កាល​និយាយ​វាចា​ថា នេះ​ជា​ទុក្ខ តែ​ញាណ​មិន​ប្រព្រឹត្តទៅ​ថា នេះ​ជា​ទុក្ខ​ឬ។ អ្នក​មិន​គួរ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ទេ។បេ។ បុគ្គល​កាល​និយាយ​វាចា​ថា នេះ​ជាទី​រលត់ទុក្ខ។បេ។ នេះ​ជាម​គ្គ តែ​ញាណ​មិន​ប្រព្រឹត្តទៅ​ថា នេះ​ជាម​គ្គ​ឬ។ អើ។ បុគ្គល​កាល​និយាយ​វាចា​ថា នេះ​ជា​ទុក្ខ តែ​ញាណ​មិន​ប្រព្រឹត្តទៅ​ថា នេះ​ជា​ទុក្ខ​ឬ។ អ្នក​មិន​គួរ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ទេ។បេ។
 [២៥] បុគ្គល​កាល​និយាយ​វាចា​ថា នេះ​ជា​ទុក្ខ ញាណ ប្រព្រឹត្តទៅ​ថា នេះ​ជា​ទុក្ខ ដែរ​ឬ។ អើ។ បុគ្គល​កាល​និយាយ​វាចា​ថា រូប​មិន​ទៀង ញាណ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ថា រូប​មិន​ទៀង​ដែរ​ឬ។ អ្នក​មិន​គួរ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ទេ។បេ។ បុគ្គល​កាល​និយាយ​វាចា​ថា នេះ​ជា​ទុក្ខ ញាណ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ថា នេះ​ជា​ទុក្ខ​ដែរ​ឬ។ អើ។
ថយ | ទំព័រទី ១៤ | បន្ទាប់
ID: 637825126042338037
ទៅកាន់ទំព័រ៖