ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៨៦
[២៧៥] ចុះទុក្ខសមុទយៈ ជាទុក្ខដែរឬ។ អើ។ ដោយអត្ថដូចម្តេច។ ដោយអត្ថថាមិនទៀង។ ចុះអរិយមគ្គ មិនទៀងដែរឬ។ អើ។ អរិយមគ្គ ជាទុក្ខដែរឬ។ អ្នកមិនគួរពោលយ៉ាងនេះទេ។បេ។ អរិយមគ្គ មិនទៀង ចុះអរិយមគ្គនោះ មិនមែនជាទុក្ខទេឬ។ អើ។ ទុក្ខសមុទយៈមិនទៀង ចុះទុក្ខសមុទយៈនោះ មិនមែនជាទុក្ខទេឬ។ អ្នកមិនគួរពោលយ៉ាងនេះទេ។បេ។ ទុក្ខសមុទយៈ មិនទៀង ចុះទុក្ខសមុទយៈនោះ ជាទុក្ខឬ។ អើ។ អរិយមគ្គមិនទៀង ចុះអរិយមគ្គនោះ ជាទុក្ខដែរឬ។ អ្នកមិនគួរពោលយ៉ាងនេះទេ។បេ។
[២៧៦] បុគ្គលមិនគួរនិយាយថា សង្ខារទំាងឡាយដ៏សេសសល់ លើកលែងតែអរិយមគ្គចេញ ជាទុក្ខឬ។ អើ។ ក្រែងទុក្ខនិរោធគាមិនីបដិបទានោះ មានឬ។ អើ។ ប្រសិនបើ ទុក្ខនិរោធគាមិនីបដិបទា មានមែន ម្នាលអ្នកដ៏ចម្រើន ព្រោះហេតុនោះ អ្នកគួរពោលថា សង្ខារទំាងឡាយដ៏សេសសល់ លើកលែងតែអរិយមគ្គចេញ ជាទុក្ខ។
ចប់ ឋបេត្វា អរិយមគ្គន្តិកថា។
ID: 637825194478285542
ទៅកាន់ទំព័រ៖