ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៨៦

 [១៨១] ឧបាទាន​កើតមាន ព្រោះ​តណ្ហា​ជា​បច្ច័យ តែ​បុគ្គល​មិន​គួរ​ពោល​ថា តណ្ហា​កើតមាន ព្រោះ​ឧបាទាន​ជា​បច្ច័យ​ផង​ទេ​ឬ។ អើ។ ក្រែង​តណ្ហា​កើត​ដោយសារ​ឧបាទាន​ឬ។ អើ។ ប្រសិនបើ តណ្ហា​កើត​ដោយសារ​ឧបាទាន ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចម្រើន ព្រោះហេតុនោះ អ្នក​គួរ​ពោល​ថា ឧបាទាន​កើតមាន ព្រោះ​តណ្ហា​ជា​បច្ច័យ​ផង តណ្ហា​កើតមាន ព្រោះ​ឧបាទាន​ជា​បច្ច័យ​ផង​ដែរ។
 [១៨២] ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ជាតិ​កើតមាន ព្រោះ​ជរា និង​មរណៈ​ជា​បច្ច័យ ភព​កើតមាន ព្រោះ​ជាតិ​ជា​បច្ច័យ ពាក្យ​ដូច្នេះ មាន​ក្នុង​ព្រះ​សូត្រ​ដែរ​ឬ។ មិន​មាន​ទេ។ ព្រោះហេតុនោះ សង្ខារ​ទាំងឡាយ​កើតមាន ព្រោះ​អវិជ្ជា​ជា​បច្ច័យ​ហើយ បុគ្គល​មិន​គួរ​ពោល​ថា អវិជ្ជា​កើតមាន ព្រោះ​សង្ខារ​ជា​បច្ច័យ​ទេ ឧបាទាន កើតមាន ព្រោះ​តណ្ហា​ជា​បច្ច័យ តែ​បុគ្គល​មិន​គួរ​ពោល​ថា តណ្ហា​កើតមាន ព្រោះ​ឧបាទាន​ជា​បច្ច័យ​ទេ។
 [១៨៣] ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ នាម និង​រូប កើតមាន ព្រោះ​វិញ្ញាណ​ជា​បច្ច័យ វិញ្ញាណ​កើតមាន ព្រោះ​នាម និង​រូប​ជា​បច្ច័យ ពាក្យ​ដូច្នេះ មាន​ក្នុង​ព្រះ​សូត្រ​ដែរ​ឬ។ អើ។ ព្រោះហេតុនោះ សង្ខារ​ទាំងឡាយ​កើតមាន ព្រោះ​អវិជ្ជា​ជា​បច្ច័យ​ផង អវិជ្ជា​កើតមាន ព្រោះ​សង្ខារ​ជា​បច្ច័យ​ផង ឧបាទាន​កើតមាន ព្រោះ​តណ្ហា​ជា​បច្ច័យ​ផង តណ្ហា​កើតមាន ព្រោះ​ឧបាទាន​ជា​បច្ច័យ​ផង​ដែរ។

ចប់ អញ្ញមញ្ញ​ប្ប​ច្ច​យក​ថា។

ថយ | ទំព័រទី ៩៧ | បន្ទាប់
ID: 637825162883512044
ទៅកាន់ទំព័រ៖