ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៨៧

ពួក​សត្វ​ទាំងអស់ កាល​ចាប់បដិសន្ធិ រូបក្ខន្ធ របស់​សត្វ​ទាំងនោះ មិន​រលត់​ទៅ​ផង វេទនាខន្ធ មិន​រលត់​ទៅ​ផង ក្នុង​ទីនោះ។ មួយ​យ៉ាង​ទៀត វេទនាខន្ធ របស់​សត្វ​ណា មិន​រលត់​ទៅ ក្នុង​ទីណា រូបក្ខន្ធ របស់​សត្វ​នោះ មិន​រលត់​ទៅ ក្នុង​ទីនោះ​ដែរ​ឬ។ ពួក​សត្វ​កាល​ច្យុត​ចាក​អសញ្ញ​សត្វ វេទនាខន្ធ របស់​សត្វ​ទាំងនោះ មិន​រលត់​ទៅ​ក្នុង​ទីនោះ ឯរូបក្ខន្ធ របស់​សត្វ​ទាំងនោះ មិនមែន​ជា​មិន​រលត់​ទៅ ក្នុង​ទីនោះ​ទេ ពួក​សត្វ​ទាំងអស់ កាល​ចាប់បដិសន្ធិ វេទនាខន្ធ របស់​សត្វ​ទាំងនោះ មិន​រលត់​ទៅ​ផង រូបក្ខន្ធ មិន​រលត់​ទៅ​ផង ក្នុង​ទីនោះ។
 [១៧៧] រូបក្ខន្ធ របស់​សត្វ​ណា រលត់​ហើយ វេទនាខន្ធ របស់​សត្វ​នោះ រលត់​ហើយ​ដែរ​ឬ។ អើ។ មួយ​យ៉ាង​ទៀត វេទនាខន្ធ របស់​សត្វ​ណា រលត់​ហើយ រូបក្ខន្ធ របស់​សត្វ​នោះ រលត់​ដែរ​ឬ។ អើ។
 [១៧៨] រូបក្ខន្ធ រលត់​ហើយ ក្នុង​ទីណា វេទនាខន្ធ រលត់​ហើយ ក្នុង​ទីនោះ ដែរ​ឬ។ រូបក្ខន្ធ រលត់​ហើយ ក្នុង​អសញ្ញ​សត្វ​នោះ ឯវេទនាខន្ធ មិន​រលត់​ហើយ ក្នុង​ទីនោះ​ទេ រូបក្ខន្ធ រលត់​ហើយ​ផង វេទនាខន្ធ រលត់​ហើយ​ផង ក្នុង​បញ្ចវោការ​ភព​នោះ។ មួយ​យ៉ាង​ទៀត វេទនាខន្ធ រលត់​ហើយ ក្នុង​ទីណា រូបក្ខន្ធ រលត់​ហើយ ក្នុង​ទីនោះ​ដែរ​ឬ។ វេទនាខន្ធ រលត់​ហើយ ក្នុង​អរូបភព​នោះ ឯរូបក្ខន្ធ មិន​រលត់​ហើយ ក្នុង​ទីនោះ​ទេ វេទនាខន្ធ រលត់​ហើយ​ផង រូបក្ខន្ធ រលត់​ហើយ​ផង ក្នុង​បញ្ចវោការ​ភព​នោះ។
ថយ | ទំព័រទី ៨១ | បន្ទាប់
ID: 637825329662510988
ទៅកាន់ទំព័រ៖