ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៩

 [​៣០៩​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ដែល​សង្ឃ​ ​បាន​ធ្វើ​ឧក្ខេ​បនី​យក​ម្ម​ហើយ​ ​ព្រោះ​មិន​លះបង់​ទិដ្ឋិ​អាក្រក់​ចេញ​ហើយ​ ​ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ត​វត្ត​ ​ដោយ​ប្រពៃ​។​ ​ការប្រព្រឹត្ត​វត្ត​ដោយ​ប្រពៃ​ ​ក្នុង​ឧក្ខេ​បនី​យក​ម្ម​នោះ​ ​ដូច្នេះ​ ​គឺ​មិន​ត្រូវឲ្យ​ឧបសម្បទា​ ​មិន​ត្រូវឲ្យ​និស្ស័យ​ ​មិន​ត្រូវឲ្យ​សាមណេរ​បម្រើ​ខ្លួន​ ​មិន​ត្រូវឲ្យ​ទទួលការ​សន្មតិ​ខ្លួន​ ​ជា​អ្នក​ប្រដៅ​ភិក្ខុនី​ ​ទុកជា​សង្ឃ​សន្មត​រួចហើយ​ ​ក៏​មិន​ត្រូវ​ប្រដៅ​ភិក្ខុនី​ ​សង្ឃ​បាន​ធ្វើ​ឧក្ខេ​បនី​យក​ម្ម​ ​ព្រោះ​មិន​លះបង់​ទិដ្ឋិ​អាក្រក់​ ​ចំពោះ​អាបត្តិ​ណា​ ​កុំ​ឲ្យ​ត្រូវអាបត្តិ​នោះ​ទៀត​ ​ឬ​អាបត្តិ​ដទៃ​ ​ដែល​ប្រហែល​នឹង​អាបត្តិ​នោះ​ ​ឬ​អាបត្តិ​ដែល​ធ្ងន់ជាង​អាបត្តិ​នោះ​ ​មិន​ត្រូវ​តិះដៀល​កម្ម​ ​មិន​ត្រូវ​តិះដៀល​ពួក​ភិក្ខុ​ដែល​ធ្វើ​កម្ម​ ​មិន​ត្រូវ​ហាម​ឧបោសថ​ ​មិន​ត្រូវ​ហាម​បវារណា​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ជា​បកត​ត្ត​ ​មិន​ត្រូវ​ធ្វើជា​អ្នកមាន​មាត់ពាក្យ​ ​ក្នុង​អធិករណ​នោះ​ ​មិន​ត្រូវ​ទទួល​នាទី​ ​ជាធំ​ក្នុង​វត្ត​ ​មិន​ត្រូវឲ្យ​ធ្វើ​ឱកាស​ ​(​ដើម្បី​ចោទ​)​ ​មិន​ត្រូវ​ចោទ​ ​មិន​ត្រូវ​រំលឹក​ ​មិន​ត្រូវ​ប្រកប​ពួក​ភិក្ខុ​ ​(​ឲ្យ​ឈ្លោះ​)​ ​នឹង​ពួក​ភិក្ខុ​ផងគ្នា​។​

​ចប់​វត្ត១៨​ ​ក្នុង​ឧក្ខេ​បនី​យក​ម្ម​ ​ព្រោះ​មិន​លះបង់​ទិដ្ឋិ​អាក្រក់​។​

ថយ | ទំព័រទី ១៨២ | បន្ទាប់
ID: 636798004647241116
ទៅកាន់ទំព័រ៖