ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៩
[៥៦០] មានភិក្ខុពីររូប ត្រូវសុទ្ធកាបត្តិ
(១) ភិក្ខុទាំងនោះ មានសេចក្តីយល់ឃើញ ក្នុងសុទ្ធកាបត្តិ ថាជា អាបត្តិ សង្ឃាទិសេសទៅវិញ។ តែភិក្ខុ១រូប បិទបាំងទុក ភិក្ខុ១រូប មិនបានបិទបាំងទុក។ ភិក្ខុណាបិទបាំងទុក ត្រូវវិនយធរ ឲ្យភិក្ខុនោះសំដែងអាបត្តិទុក្កដចេញ។ ម្យ៉ាងទៀត វិនយធរ ត្រូវឲ្យភិក្ខុទាំងពីររូបធ្វើតាមធម៌ (សំដែងអាបត្តិនោះៗចេញ)។
[៥៦១] មានភិក្ខុពីររូប ត្រូវសុទ្ធកាបត្តិ ភិក្ខុទាំងនោះ មានសេចក្តីយល់ឃើញ ក្នុងសុទ្ធកាបត្តិ ថាជា សុទ្ធកាបត្តិមែន តែភិក្ខុ១រូប បិទបាំងទុក ភិក្ខុ១រូបទៀត មិនបានបិទបាំងទុក។ ភិក្ខុណាបិទបាំងទុក វិនយធរត្រូវឲ្យភិក្ខុនោះសំដែងអាបត្តិទុក្កដចេញ។ ម្យ៉ាងទៀត វិនយធរ ត្រូវឲ្យភិក្ខុទាំងពីររូបធ្វើតាមធម៌។
[៥៦២] មានភិក្ខុពីររូប ត្រូវអាបត្តិសង្ឃាទិសេស ភិក្ខុទាំងនោះ មានសេចក្តីយល់ឃើញក្នុងអាបត្តិសង្ឃាទិសេស ថាជាអាបត្តិសង្ឃាទិសេសមែន តែភិក្ខុ១រូប គិតថានឹងប្រាប់គេ។ ភិក្ខុ១រូបទៀត គិតថា នឹងមិនប្រាប់គេ។ ភិក្ខុនោះ បិទបាំងទុកអស់យាមជាបឋមផង បិទបាំងទុកអស់យាម ជាគំរប់ពីរផង បិទបាំងទុកអស់យាម ជាគំរប់បីផង លុះអរុណរះឡើងហើយ ភិក្ខុនោះឈ្មោះថា បិទបាំងអាបត្តិទុក។ ភិក្ខុណាបិទបាំងទុក វិនយធរ
(១) ពួកលហុកាបត្តិ មានថុល្លច្ច័យជាដើម ហៅថា សុទ្ធកាបត្តិ (អដ្ឋកថា) ។
ID: 636798166913412210
ទៅកាន់ទំព័រ៖