ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៩

លុះ​វេលា​ព្រឹក​ឡើង​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ស្លៀក​ស្បង់​ ​ហើយ​ប្រដាប់ដោយ​បាត្រ​ចីវរ​ ​ចូល​ទៅកាន់​កិ​ដា​គិរិ​ជនបទ​ ​ដើម្បី​បិណ្ឌ​បាត្រ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​មាន​ឧបាសក​ម្នាក់​ ​បានឃើញ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​កំពុង​ត្រេច​ទៅ​បិណ្ឌ​បាត្រ​ក្នុង​កិ​ដា​គិរិ​ជនបទ​ ​លុះ​ឃើញ​ហើយ​ ​ក៏​ចូល​មករ​ក​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​លុះ​ចូល​មក​ហើយ​ ​ថ្វាយបង្គំ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ហើយ​បាន​សួរ​ដូច្នេះ​ថា​ ​សូម​មេត្តាប្រោស​ ​លោកម្ចាស់​ ​បាន​ចង្ហាន់​ខ្លះ​ដែរ​ឬ​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ប្រាប់​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ចង្ហាន់​ ​អាត្មា​មិនទាន់​បានទេ​ ​ឧបាសក​នោះ​និយាយ​ថា​ ​សូម​មេត្តាប្រោស​ ​សូម​លោកម្ចាស់​និមន្ត​មក​ ​យើង​នឹង​នាំគ្នា​ទៅផ្ទះ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​លុះ​ឧបាសក​នោះ​ ​នាំ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ទៅផ្ទះ​ ​ឲ្យ​ឆាន់​ស្រេចហើយ​ ​បាន​សួរ​ដូច្នេះ​ថា​ ​សូម​មេត្តាប្រោស​ ​លោកម្ចាស់​នឹង​និមន្ត​ទៅ​ក្នុង​ទីណា​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ប្រាប់​ថា​ ​អាវុសោ​ ​អាត្មា​នឹង​ទៅ​ក្រុង​សាវត្ថី​ ​ដើម្បី​គាល់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ឧបាសក​នោះ​ក៏​ផ្តាំ​ថា​ ​សូម​មេត្តាប្រោស​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​សូម​លោកម្ចាស់​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​បាទា​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ដោយ​ត្បូង​តាម​ពាក្យ​របស់ខ្ញុំ​ ​ម្យ៉ាងទៀត​ ​សូម​លោកម្ចាស់​ក្រាបបង្គំទូល​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​អាវាស​ក្នុង​កិ​ដា​គិរិ​ជនបទ​ខូច​ហើយ​ ​ព្រោះ​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​អស្ស​ជិ​ ​និង​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​បុន​ព្វ​សុក​ ​ជា​ចៅអាវាស​ក្នុង​កិ​ដា​គិរិ​ជនបទ​ ​ជា​ភិក្ខុ​លាមក​មិន​មាន​សេចក្តី​អៀនខ្មាស​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ប្រព្រឹត្ត​អនាចារ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​គឺ​ដាំ​កូនឈើ​ផ្កា​ខ្លួនឯង​ខ្លះ​ ​ឲ្យ​គេ​ដាំ​ខ្លះ​។​បេ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៥៩ | បន្ទាប់
ID: 636797883961188269
ទៅកាន់ទំព័រ៖