ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៩

 [​៤៨២​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​គួរ​ដល់​មានត្ត​ហើយ​ ​ក៏​ត្រឡប់​សឹក​ទៅវិញ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ការ​ឲ្យ​មានត្ត​ ​ដល់​បុគ្គល​ដែល​សឹក​ចេញ​ ​មិនបាន​លូតលាស់​ឡើង​ទេ​។​ ​បើ​បុគ្គល​នោះ​ ​ត្រឡប់​មក​បួស​វិញ​ ​ការ​ឲ្យ​បរិវាស​ពីមុន​ ​ដល់​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ក៏​នៅនឹង​ដដែល​។​ ​បរិវាស​ឯណា​ ​ដែល​សង្ឃ​បាន​ឲ្យហើយ​ ​ក៏​ឈ្មោះថា​ ​ឲ្យ​ល្អ​ហើយ​។​ ​បរិវាស​ឯណា​ ​ដែល​ភិក្ខុ​បាន​នៅ​រួចហើយ​ ​ក៏​ឈ្មោះថា​ ​នៅ​ល្អ​ហើយ​។​ ​សង្ឃ​ត្រូវឲ្យ​មានត្ត​ ​ដល់​ភិក្ខុ​នោះ​ចុះ​។​
 [​៤៨៣​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​គួរ​ដល់​មានត្ត​ហើយ​ ​ក៏​ប្តេជ្ញា​ខ្លួន​ជា​សាមណេរ​វិញ​។​បេ​។​ ​ត្រឡប់ទៅ​ជា​ឆ្កួត​។​បេ​។​ ​ត្រឡប់ទៅ​ជា​មានចិត្ត​រវើរវាយ​។​បេ​។​ ​ត្រឡប់ជា​មានទុក្ខ​វេទនា​គ្រប​សង្កត់​។​បេ​។​ ​សង្ឃ​លើក​វត្ត​ ​ព្រោះ​មិនឃើញ​អាបត្តិ​។​បេ​។​ ​សង្ឃ​លើក​វត្ត​ ​ព្រោះ​មិនបាន​សំដែង​អាបត្តិ​។​បេ​។​ ​សង្ឃ​លើក​វត្ត​ ​ព្រោះ​មិនបាន​លះបង់​ទិដ្ឋិ​លាមក​ចេញ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ការ​ឲ្យ​មានត្ត​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ ​ដែល​សង្ឃ​លើក​វត្ត​ ​មិនបាន​លូតលាស់​ឡើង​ទេ​។​ ​បើ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​សង្ឃ​បាន​ធ្វើ​ឱសារណកម្ម​វិញ​ហើយ​ ​ការ​ឲ្យ​បរិវាស​ពីមុន​ ​ដល់​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ក៏​នៅនឹង​ដដែល​។
ថយ | ទំព័រទី ៣៨៧ | បន្ទាប់
ID: 636798127785444218
ទៅកាន់ទំព័រ៖