ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៩

ឡើង​។​ ​ខ្ញុំ​ប្រកាស​សេចក្តី​នេះ​ ​ជា​គំរប់​ពីរ​ដង​ផង​។​បេ​។​ ​ខ្ញុំ​ប្រកាស​សេចក្តី​នេះ​ ​ជា​គំរប់​បីដង​ផង​។​ ​បពិត្រ​ព្រះសង្ឃ​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម​ព្រះសង្ឃ​ស្តាប់​ខ្ញុំ​ ​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​សង្ឃ​បាន​ធ្វើ​ ​បព្វាជនីយ​កម្ម​ហើយ​ ​ព្រម​ប្រព្រឹត្ត​វត្ត​ ​ដោយ​ប្រពៃ​ ​ទាំង​សម្លបរោម​ ​និង​ប្រព្រឹត្ត​វត្ត​ ​គួរ​ដល់​កិរិយា​ ​រលាស់​ចេញ​ចាក​កម្ម​ ​ឥឡូវ​ ​មក​សូម​ការ​រម្ងាប់​ ​បព្វាជនីយ​កម្ម​។​ ​សង្ឃ​រម្ងាប់​ ​បព្វាជនីយ​កម្ម​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​នេះ​។​ ​ការ​រម្ងាប់​ ​បព្វាជនីយ​កម្ម​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​គួរ​ដល់​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​អង្គ​ណា​ ​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​អង្គ​នោះ​ ​គប្បី​ស្ងៀម​ ​មិន​គួរ​ដល់​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​អង្គ​ណា​ ​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​អង្គ​នោះ​ ​គប្បី​ពោល​ឡើង​។​ ​សង្ឃ​បាន​រម្ងាប់​ ​បព្វាជនីយ​កម្ម​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ការ​រម្ងាប់​ ​បព្វាជនីយ​កម្ម​នេះ​ ​គួរ​ដល់​សង្ឃ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ទើប​សង្ឃ​ស្ងៀម​។​ ​ខ្ញុំ​សូម​ចាំទុក​សេចក្តី​នេះ​ ​ដោយ​អាការ​ស្ងៀម​យ៉ាងនេះ​។​

​ចប់​ ​បព្វាជនីយ​កម្ម​ទី៣​។​


 ​[​១២៩​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​សុធម្ម​ភិក្ខុ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ជា​ចៅអាវាស​ ​របស់​ចិត្ត​គហបតិ​ ​ជិត​នគរ​មច្ឆិ​កា​សណ្ឌ​ ​ជា​អ្នក​ប្រកប​ការ​កសាង​ ​ជា​អ្នក​មាន​ធុវ​ភត្ត​ ​(​ជា​អ្នក​ដែល​គហបតិ​ទំនុកបម្រុង​ដោយ​និច្ចភត្ត​)​។​ ​កាលណា​ចិត្ត​គហបតិ​ ​ត្រូវការ​នឹង​និមន្ត​សង្ឃ​ក្តី​ ​គណ​ក្តី​ ​បុគ្គល​ក្តី​ ​តែ​មិនទាន់​បាន​ប្រាប់​ ​សុធម្ម​ភិក្ខុ​ ​(​ជាមុន​)​ហើយ​ ​មិន​ហ៊ាន​និមន្ត​សង្ឃ​ ​ឬគណ​ ​ឬបុគ្គល​ឡើយ​។​ ​គ្រានោះ​
ថយ | ទំព័រទី ៨៧ | បន្ទាប់
ID: 636797895232232936
ទៅកាន់ទំព័រ៖