ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩០

កំណត់​ដឹង​នូវ​កាមរាគានុស័យ​ផង នូវ​មា​នា​នុ​ស័យ ដែ​លតំា​ងនៅ​ជាមួយគ្នា​នឹង​អនុស័យ​នោះ​ផង តែ​បុគ្គល​នោះ មិនកំណត់​ដឹង​នូវ​បដិ​ឃានុ​ស័យ ក្នុង​វេទនា​ពីរ​នោះ​ទេ បុគ្គល​នោះ​ឯង កំណត់​ដឹង​នូវ​វិ​ចិ​កិ​ច្ឆា​នុ​ស័យ ក្នុង​ទុក្ខវេទនា​នោះ​ផង កំណត់​ដឹង​នូវ​បដិ​ឃានុ​ស័យ ដែ​លតំា​ងនៅ​ជាមួយគ្នា​នឹង​អនុស័យ​នោះ​ផង តែ​បុគ្គល​នោះ មិនកំណត់​ដឹង​នូវ​កាមរាគានុស័យ​ផង នូវ​មា​នា​នុ​ស័យ​ផង ក្នុង​ទុក្ខវេទនា​នោះ​ទេ។ បុគ្គល​ណា កំណត់​ដឹង​នូវ​កាមរាគានុស័យ​ផង នូវ​បដិ​ឃានុ​ស័យ​ផង នូវ​មា​នា​នុ​ស័យ​ផង ក្នុង​ទីណា បុគ្គល​នោះ កំណត់​ដឹង​នូវ​ភវ​រាគានុស័យ ក្នុង​ទីនោះ​ឬ។ មិន​មាន​ទេ។ មួយ​យ៉ាង​ទៀត បុគ្គល​ណា កំណត់​ដឹង​នូវ​ភវ​រាគានុស័យ ក្នុង​ទីណា បុគ្គល​នោះ កំណត់​ដឹង​នូវ​កាមរាគានុស័យ​ផង នូវ​បដិ​ឃានុ​ស័យ​ផង នូវ​មា​នា​នុ​ស័យ​ផង ក្នុង​ទីនោះ​ឬ។ បុគ្គល​នោះ កំណត់​ដឹង​នូវ​មា​នា​នុ​ស័យ។ បុគ្គល​ណា កំណត់​ដឹង​នូវ​កាមរាគានុស័យ​ផង នូវ​បដិ​ឃានុ​ស័យ​ផង នូវ​មា​នា​នុ​ស័យ​ផង ក្នុង​ទីណា បុគ្គល​នោះ កំណត់​ដឹង​នូវ​អវិ​ជ្ជានុ​ស័យ ក្នុង​ទីនោះ​ឬ។ មិន​មាន​ទេ។ មួយ​យ៉ាង​ទៀត បុគ្គល​ណា កំណត់​ដឹង​នូវ​អវិ​ជ្ជានុ​ស័យ ក្នុង​ទីណា បុគ្គល​នោះ កំណត់​ដឹង​នូវ​កាមរាគានុស័យ​ផង នូវ​បដិ​ឃានុ​ស័យ​ផង នូវ​មា​នា​នុ​ស័យ​ផង ក្នុង​ទីនោះ​ឬ។ បុគ្គល​អ្នក​ព្រមព្រៀង​ដោយ​មគ្គ​ដ៏​ប្រសើរ​នោះ កំណត់​ដឹង​នូវ​អវិ​ជ្ជានុ​ស័យ ក្នុង​ទុក្ខវេទនា​នោះ
ថយ | ទំព័រទី ៣២ | បន្ទាប់
ID: 637826844592412472
ទៅកាន់ទំព័រ៖