ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩៣

 [៣៤៦] បុគ្គល​ណា កំណត់​ដឹង​ហើយ នូវ​ចក្ខុន្ទ្រិយ បុគ្គល​នោះ ឈ្មោះថា​ចម្រើន​ហើយ នូវ​អញ្ញិ​ន្ទ្រិយ​ឬ។ អើ។ មួយទៀត បុគ្គល​ណា ចម្រើន​ហើយ នូវ​អញ្ញិ​ន្ទ្រិយ បុគ្គល​នោះ ឈ្មោះថា​កំណត់​ដឹង​ហើយ នូវ​ចក្ខុន្ទ្រិយ​ឬ។ អើ។
 [៣៤៧] បុគ្គល​ណា កំណត់​ដឹង​ហើយ នូវ​ចក្ខុន្ទ្រិយ បុគ្គល​នោះ ឈ្មោះថា ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​ហើយ នូវ​អញ្ញាតា​វិន្ទ្រិយ​ឬ។ បុគ្គល​ណា កំពុង​ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់ នូវ​ផល​ដ៏​ប្រសើរ បុគ្គល​នោះ ឈ្មោះថា កំណត់​ដឹង​ហើយ នូវ​ចក្ខុន្ទ្រិយ តែ​មិនមែន​ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​ហើយ នូវ​អញ្ញាតា​វិន្ទ្រិយ​ទេ បុគ្គល​ណា ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​ហើយ នូវ​ផល​ដ៏​ប្រសើរ បុគ្គល​នោះ ឈ្មោះថា​កំណត់​ដឹង​ហើយ នូវ​ចក្ខុន្ទ្រិយ​ផង ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​ហើយ នូវ​អញ្ញាតា​វិន្ទ្រិយ​ផង។ មួយទៀត បុគ្គល​ណា ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​ហើយ នូវ​អញ្ញាតា​វិន្ទ្រិយ បុគ្គល​នោះ ឈ្មោះថា​កំណត់​ដឹង​ហើយ នូវ​ចក្ខុន្ទ្រិយ​ឬ។ អើ។
 [៣៤៨] បុគ្គល​ណា លះបង់​ហើយ នូវ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ បុគ្គល​នោះ ឈ្មោះថា​ចម្រើន​ហើយ នូវ​អនញ្ញ​តញ្ញស្សា​មី​តិ​ន្ទ្រិយ​ឬ។ អើ។ មួយទៀត បុគ្គល​ណា ចម្រើន​ហើយ នូវ​អនញ្ញ​តញ្ញស្សា​មី​តិ​ន្ទ្រិយ បុគ្គល​នោះ ឈ្មោះថា​លះបង់​ហើយ នូវ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​ឬ។ បុគ្គល ៤ ពួក ចម្រើន​ហើយ នូវ​អនញ្ញ​តញ្ញស្សា​មី​តិ​ន្ទ្រិយ តែ​មិន​លះបង់​ហើយ នូវ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​ទេ ឯបុគ្គល ៣ ពួក ឈ្មោះថា​ចម្រើន​ហើយ នូវ​អនញ្ញ​តញ្ញស្សា​មី​តិ​ន្ទ្រិយ​ផង លះបង់​ហើយ នូវ​ទោ​មនស្សិ​ន្ទ្រិយ​ផង។
ថយ | ទំព័រទី ២៣១ | បន្ទាប់
ID: 637827824097856591
ទៅកាន់ទំព័រ៖