ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩៤
ព្រោះនវិបាកប្បច្ច័យ គឺកុសលក្ខន្ធទាំងឡាយ ពឹងផ្អែកនឹងវត្ថុ។ បណ្ឌិត គប្បីសំដែងឲ្យពិស្ដារ ក្នុងបច្ច័យទាំងពួងចុះ វៀរលែងតែវិបាកប្បច្ច័យចេញ។
[២៩០] អព្យាកតធម៌ ពឹងផ្អែកនឹងអព្យាកតធម៌ ទើបកើតឡើង ព្រោះនអាហារប្បច្ច័យ … ព្រោះនឥន្រ្ទិយប្បច្ច័យ … ព្រោះនឈានប្បច្ច័យ ចក្ខុវិញ្ញាណ ពឹងផ្អែកនឹងចក្ខាយតនៈ។បេ។ កាយវិញ្ញាណ ពឹងផ្អែកនឹងកាយាយតនៈ ការធ្វើឲ្យផ្សេងៗគ្នានេះ ក្នុងនឈានប្បច្ច័យ។ … ព្រោះនមគ្គប្បច្ច័យ ចក្ខុវិញ្ញាណ ពឹងផ្អែកនឹងចក្ខាយតនៈ។បេ។ កាយវិញ្ញាណ ពឹងផ្អែកនឹងកាយាយតនៈ អហេតុកវិបាកាព្យាកតកិរិយាព្យាកតក្ខន្ធទាំងឡាយ ពឹងផ្អែកនឹងវត្ថុ ការធ្វើឲ្យផ្សេងៗគ្នានេះ ក្នុងនមគ្គប្បច្ច័យ។ ពាក្យដ៏សេសសល់ បណ្ឌិត គប្បីឲ្យពិស្ដារ ដូចជាបច្ចនីយៈ ក្នុងបដិច្ចវារៈដែរ។ ព្រោះនសម្បយុត្តប្បច្ច័យ នវិប្បយុត្តប្បច្ច័យ និងនោនត្ថិប្បច្ច័យ។ អព្យាកតធម៌ ពឹងផ្អែកនឹងកុសលធម៌ ទើបកើតឡើង ព្រោះនោវិគតប្បច្ច័យ គឺចិត្តសមុដ្ឋានរូប ពឹងផ្អែកនឹងកុសលក្ខន្ធទាំងឡាយ។ បណ្ឌិត គប្បីសំដែងឲ្យពិស្ដារ ដូចជាក្នុងបដិច្ចវារៈដែរ។
[២៩១] វារៈ៤ ក្នុងនហេតុប្បច្ច័យ វារៈ៥ ក្នុងនអារម្មណប្បច្ច័យ
ID: 637827906830498913
ទៅកាន់ទំព័រ៖