ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩៤

 [៤៩៤] អព្យាកតធម៌ ជា​បច្ច័យ​នៃ​កុសលធម៌ ដោយ​អារម្មណ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ពួក​សេក្ខបុគ្គល ពិចារណា​ផល ពិចារណា​ព្រះនិព្វាន ព្រះនិព្វាន ជា​បច្ច័យ​នៃ​គោត្រភូ វោ​ទានៈ និង​មគ្គ ដោយ​អារម្មណ​ប្ប​ច្ច័​យ ពួក​សេក្ខបុគ្គល​ក្ដី ពួក​បុថុជ្ជន​ក្ដី ឃើញច្បាស់​នូវ​ចក្ខុ ថា​មិន​ទៀង ជា​ទុក្ខ មិនមែន​ខ្លួន សោតៈ … ឃានៈ ជិវ្ហា កាយ ពួក​រូប ពួក​សំឡេង ពួក​ក្លិន ពួក​រស ពួក​ផោដ្ឋព្វៈ វត្ថុ … ឃើញច្បាស់​នូវ​ពួក​វិ​បា​កាព្យា​កតក្ខន្ធ និង​ពួក​កិរិយា​ព្យាក​តក្ខន្ធ ថា​មិន​ទៀង ជា​ទុក្ខ មិនមែន​ខ្លួន ឃើញ​រូប ដោយ​ទិព្វចក្ខុ ឮសំឡេង ដោយ​ទិព្វសោត​ធាតុ ដឹង​នូវ​ចិត្ត របស់​បុគ្គល​អ្នក​ប្រកបដោយ​វិ​បា​កាព្យា​កត​ចិត្ត និង​កិរិយា​ព្យាក​តចិត្ត ដោយ​ចេ​តោ​បរិ​យញ្ញា​ណ ពួក​អព្យា​កតក្ខន្ធ ជា​បច្ច័យ​នៃ​ឥទ្ធិ​វិធ​ញ្ញាណ ចេ​តោ​បរិ​យញ្ញា​ណ បុព្វេ​និ​វា​សានុ​ស្ស​តិញ្ញាណ និង​អនាគ​តំសញ្ញាណ ដោយ​អារម្មណ​ប្ប​ច្ច័​យ។
 [៤៩៥] អព្យាកតធម៌ ជា​បច្ច័យ​នៃ​អកុសលធម៌ ដោយ​អារម្មណ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ (បុគ្គល) ត្រេកអរ រីករាយ​នឹង​ចក្ខុ រាគៈ​កើតឡើង ព្រោះ​ប្រារព្ធ​ចក្ខុ​នោះ ទិដ្ឋិ​កើតឡើង វិចិកិច្ឆា​កើតឡើង ឧទ្ធច្ចៈ​កើតឡើង ទោមនស្ស​កើតឡើង (បុគ្គល) ត្រេកអរ រីករាយ​នឹង​សោតៈ … ឃានៈ ជិវ្ហា កាយ ពួក​រូប ពួក​សំឡេង ពួក​ក្លិន
ថយ | ទំព័រទី ២៣៧ | បន្ទាប់
ID: 637827950232808861
ទៅកាន់ទំព័រ៖