ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩៤
[៥៤៥] កុសលធម៌ ជាបច្ច័យនៃអកុសលធម៌ ដោយឧបនិស្សយប្បច្ច័យ បានដល់អារម្មណូបនិស្ស័យ និងបកតូបនិស្ស័យ។ អារម្មណូបនិស្ស័យ គឺ (បុគ្គល) ឲ្យទាន រក្សាសីល ធ្វើឧបោសថកម្ម ធ្វើកុសលនោះ ឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ហើយត្រេកអរ រីករាយ រាគៈកើតឡើង ព្រោះធ្វើកុសលនោះ ឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ទិដ្ឋិកើតឡើង ធ្វើពួកកុសល ដែលខ្លួនធ្លាប់សន្សំហើយ ក្នុងកាលមុន ឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ហើយត្រេកអរ រីករាយ រាគៈកើតឡើង ព្រោះធ្វើកុសលនោះ ឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ទិដ្ឋិកើតឡើង (បុគ្គល) ចេញចាកឈាន ធ្វើឈានឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ហើយត្រេកអរ រីករាយ រាគៈកើតឡើង ព្រោះធ្វើឈាននោះ ឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ទិដ្ឋិកើតឡើង។ ឯបកតូបនិស្ស័យ គឺ (បុគ្គល) អាស្រ័យសទ្ធា ហើយដំឡើងមានះ ប្រកាន់ទិដ្ឋិ សីល … សុតៈ … ចាគៈ … អាស្រ័យបញ្ញា ហើយដំឡើងមានះ ប្រកាន់ទិដ្ឋិ សទ្ធា … សីល សុតៈ ចាគៈ … បញ្ញា ជាបច្ច័យនៃរាគៈ ទោសៈ មោហៈ មានះ ទិដ្ឋិ និងសេចក្ដីប្រាថ្នា ដោយឧបនិស្សយប្បច្ច័យ។
[៥៤៦] កុសលធម៌ ជាបច្ច័យនៃអព្យាកតធម៌ ដោយឧបនិស្សយប្បច្ច័យ បានដល់អារម្មណូបនិស្ស័យ អនន្តរូបនិស្ស័យ និងបកតូបនិស្ស័យ។ អារម្មណូបនិស្ស័យ គឺព្រះអរហន្ត ចេញចាកមគ្គ ធ្វើមគ្គឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ហើយពិចារណា។
ID: 637827956487078661
ទៅកាន់ទំព័រ៖