ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩៤

អាស្រ័យ​សេនាសនៈ ហើយ​សម្លាប់សត្វ។ សេចក្ដី​បំប្រួញ។ បំបែក​សង្ឃ។ កាយិកសុខ … កាយិកទុក្ខ រដូវ ភោជន … សេនាសនៈ ជា​បច្ច័យ​នៃ​រាគៈ ទោសៈ មោហៈ មានះ ទិដ្ឋិ និង​សេចក្ដីប្រាថ្នា ដោយ​ឧបនិស្សយ​ប្ប​ច្ច័​យ។
 [៥៥៦] អព្យាកតធម៌ ជា​បច្ច័យ​នៃ​អព្យាកតធម៌ ដោយ​បុរេ​ជាត​ប្ប​ច្ច័​យ បាន​ដល់​អារម្មណ​បុរេ​ជាត និង​វត្ថុ​បុរេ​ជាត។ អារម្មណ​បុរេ​ជាត គឺ​ព្រះអរហន្ត ឃើញច្បាស់​នូវ​ចក្ខុ ថា​មិន​ទៀង ជា​ទុក្ខ មិនមែន​ខ្លួន សោតៈ … ឃានៈ ជិវ្ហា កាយ ពួក​រូប ពួក​សំឡេង ពួក​ក្លិន ពួក​រស ពួក​ផោដ្ឋព្វៈ … ឃើញច្បាស់​នូវ​វត្ថុ ថា​មិន​ទៀង ជា​ទុក្ខ មិនមែន​ខ្លួន ឃើញ​រូប​ដោយ​ទិព្វចក្ខុ ឮសំឡេង​ដោយ​ទិព្វសោត​ធាតុ។ រូបាយតនៈ ជា​បច្ច័យ​នៃ​ចក្ខុវិញ្ញាណ ដោយ​បុរេ​ជាត​ប្ប​ច្ច័​យ សទ្ទាយតនៈ (ជា​បច្ច័យ) នៃ​សោតវិញ្ញាណ គន្ធាយតនៈ (ជា​បច្ច័យ) នៃ​ឃានវិញ្ញាណ រសាយតនៈ (ជា​បច្ច័យ) នៃ​ជិវ្ហា​វិញ្ញាណ ផោដ្ឋព្វា​យតនៈ ជា​បច្ច័យ​នៃ​កាយវិញ្ញាណ ដោយ​បុរេ​ជាត​ប្ប​ច្ច័​យ។ ឯវត្ថុ​បុរេ​ជាត គឺ​ចក្ខា​យតនៈ ជា​បច្ច័យ​នៃ​ចក្ខុវិញ្ញាណ ដោយ​បុរេ​ជាត​ប្ប​ច្ច័​យ សោតាយតនៈ (ជា​បច្ច័យ) នៃ​សោតវិញ្ញាណ
ថយ | ទំព័រទី ២៧២ | បន្ទាប់
ID: 637827958769860205
ទៅកាន់ទំព័រ៖