ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩៥
ហើយពិចារណា ធ្វើនូវពួកខន្ធ ដែលប្រកបដោយសុខវេទនា ឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ដោយចិត្ត ដែលប្រកបដោយអទុក្ខមសុខវេទនា ហើយតេ្រកអរ រីករាយ រាគៈ ដែលប្រកបដោយអទុក្ខមសុខវេទនា កើតឡើង ព្រោះធ្វើនូវពួកកុសលនោះ ឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ទិដ្ឋិកើតឡើង។បេ។
[៥៣០] ធម៌ ដែលប្រកបដោយទុក្ខវេទនា ជាបច្ច័យនៃធម៌ ដែលប្រកបដោយទុក្ខវេទនា ដោយអធិបតិប្បច្ច័យ បានដល់សហជាតាធិបតិ។ សហជាតាធិបតិ គឺអធិបតិធម៌ ដែលប្រកបដោយទុក្ខវេទនា ជាបច្ច័យនៃពួកសម្បយុត្តកក្ខន្ធ ដោយអធិបតិប្បច្ច័យ។
[៥៣១] ធម៌ ដែលប្រកបដោយអទុក្ខមសុខវេទនា ជាបច្ច័យនៃធម៌ ដែលប្រកបដោយអទុក្ខមសុខវេទនា ដោយអធិបតិប្បច្ច័យ បានដល់អារម្មណាធិបតិ និងសហជាតាធិបតិ។ អារម្មណាធិបតិ គឺបុគ្គលឲ្យទាន សមាទានសីល ធ្វើឧបោសថកម្ម ដោយចិត្ត ដែលប្រកបដោយអទុក្ខមសុខវេទនា ធ្វើនូវពួកកុសលនោះ ឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ហើយពិចារណា ដោយចិត្ត ដែលប្រកបដោយអទុក្ខមសុខវេទនា ចេញអំពីឈាន ដែលប្រកបដោយអទុក្ខមសុខវេទនា ចេញអំពីមគ្គ
ID: 637828144703894890
ទៅកាន់ទំព័រ៖