ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩៦
[៩៤] ធម៌មានវិបាកជាប្រក្រតី ពឹងផ្អែកនឹងធម៌មានវិបាកជាប្រក្រតីផង ធម៌មិនមែនជាវិបាក មិនមែនមានវិបាកជាប្រក្រតីផង ទើបកើតឡើង ព្រោះអញ្ញមញ្ញប្បច្ច័យ គឺខន្ធ៣ ពឹងផ្អែកនឹងខន្ធ១ ដែលជាធម៌មានវិបាកជាប្រក្រតីផង វត្ថុផង ខន្ធ២ ពឹងផ្អែកនឹងខន្ធ២ផង វត្ថុផង។
[៩៥] វិបាកធម៌ ពឹងផ្អែកនឹងវិបាកធម៌ ទើបកើតឡើង ព្រោះនិស្សយប្បច្ច័យ។ ប្រហែលគ្នានឹងសហជាតប្បច្ច័យដែរ។ ខន្ធ៣ ពឹងផ្អែកនឹងវិបាកក្ខន្ធ១ ទើបកើតឡើង ព្រោះឧបនិស្សយប្បច្ច័យ ព្រោះបុរេជាតប្បច្ច័យ គឺខន្ធ២ ពឹងផ្អែកនឹងខន្ធ២ (ខន្ធទាំងទ្បាយ) ពឹងផ្អែកនឹងវត្ថុ ទើបកើតឡើង ព្រោះបុរេជាតប្បច្ច័យ។ ប្រហែលគ្នានឹងអនន្តរប្បច្ច័យដែរ។ សេចក្តីបំប្រួញ។
[៩៦] ធម៌មានវិបាកជាប្រក្រតី ពឹងផ្អែកនឹងធម៌មានវិបាកជាប្រក្រតី ទើបកើតឡើង ព្រោះអាសេវនប្បច្ច័យ គឺខន្ធ៣ ពឹងផ្អែកនឹងខន្ធ១ ដែលជាធម៌មានវិបាកជាប្រក្រតី ខន្ធ១ ពឹងផ្អែកនឹងខន្ធ៣ ខន្ធ២ ពឹងផ្អែកនឹងខន្ធ២។
[៩៧] ធម៌មិនមែនជាវិបាក មិនមែនមានវិបាកជាប្រក្រតី ពឹងផ្អែកនឹងធម៌មិនមែនជាវិបាក មិនមែនមានវិបាកជាប្រក្រតី ទើបកើតឡើង ព្រោះអាសេវនប្បច្ច័យ គឺ (ខន្ធ៣) ពឹងផ្អែកនឹងខន្ធ១ ដែលជាធម៌មិនមែនជាវិបាក មិនមែនមានវិបាកជាប្រក្រតី។បេ។
ID: 637828483598681491
ទៅកាន់ទំព័រ៖