ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩៧

វោ​ទានៈ និង​វិតក្កៈ​ផង មគ្គ ដែល​ប្រកបដោយ​វិតក្កៈ ប្រកបដោយ​វិចារៈ និង​វិតក្កៈ​ផង ផល​ដែល​ប្រកបដោយ​វិតក្កៈ ប្រកបដោយ​វិចារៈ និង​វិតក្កៈ​ផង ដោយ​អធិបតិ​ប្ប​ច្ច័​យ ធ្វើ​ចក្ខុ​ឲ្យ​ជាទី​គោរព។ សេចក្តី​បំប្រួញ។ (បុគ្គល​ធ្វើ) នូវ​វត្ថុ​… នូវ​ខន្ធ​ទាំងឡាយ ដែល​មិន​មាន​វិតក្កៈ មិន​មាន​វិចារៈ​ផង វិចារៈ​ផង ឲ្យ​ជាទី​គោរព ហើយ​ត្រេកអរ រីករាយ ខន្ធ​ទាំងឡាយ ដែល​ប្រកបដោយ​វិតក្កៈ ប្រកបដោយ​វិចារៈ​ក្តី វិតក្កៈ​ក្តី ធ្វើ​ខន្ធ​នោះ​ឲ្យ​ជាទី​គោរព ទើប​កើតឡើង។
 [១៦៨] ធម៌​ដែល​មិន​មាន​វិតក្កៈ មានត្រឹមតែ​វិចារៈ​ក្តី ធម៌​ដែល​មិន​មាន​វិតក្កៈ មិន​មាន​វិចារៈ​ក្តី ជា​បច្ច័យ​នៃ​ធម៌ ដែល​ប្រកបដោយ​វិតក្កៈ ប្រកបដោយ​វិចារៈ ដោយ​អធិបតិ​ប្ប​ច្ច័​យ បាន​ដល់​អា​រម្ម​ណា​ធិប​តិ គឺ​ខន្ធ​ទាំងឡាយ ដែល​ប្រកបដោយ​វិតក្កៈ ប្រកបដោយ​វិចារៈ ធ្វើ​ខន្ធ​ទាំងឡាយ ដែល​មិន​មាន​វិតក្កៈ មានត្រឹមតែ​វិចារៈ​ផង វិចារៈ​ផង ឲ្យ​ជាទី​គោរព ទើប​កើតឡើង។
 [១៦៩] ធម៌​ដែល​មិន​មាន​វិតក្កៈ មានត្រឹមតែ​វិចារៈ​ក្តី ធម៌​ដែល​មិន​មាន​វិតក្កៈ មិន​មាន​វិចារៈ​ក្តី ជា​បច្ច័យ​នៃ​ធម៌ ដែល​មិន​មាន​វិតក្កៈ មានត្រឹមតែ​វិចារៈ ដោយ​អធិបតិ​ប្ប​ច្ច័​យ បាន​ដល់​អា​រម្ម​ណា​ធិប​តិ គឺ​វិតក្កៈ ធ្វើ​ខន្ធ​ទាំងឡាយ ដែល​មិន​មាន​វិតក្កៈ មានត្រឹមតែ​វិចារៈ​ផង វិចារៈ​ផង ឲ្យ​ជាទី​គោរព ទើប​កើតឡើង។
ថយ | ទំព័រទី ១០៨ | បន្ទាប់
ID: 637828793341385923
ទៅកាន់ទំព័រ៖