ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩៧

 [៦០៥] ធម៌​ដែល​គួរ​លះ​ដោយ​ភាវនា អាស្រ័យ​ធម៌ ដែល​គួរ​លះ​ដោយ​ភាវនា ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​នក​ម្ម​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ចេតនា ដែល​គួរ​លះ​ដោយ​ភាវនា អាស្រ័យ​ខន្ធ​ទាំងឡាយ ដែល​គួរ​លះ​ដោយ​ភាវនា។ ធម៌​ដែល​មិន​គួរ​លះ​ដោយ​ទស្សនៈ មិន​គួរ​លះ​ដោយ​ភាវនា អាស្រ័យ​ធម៌ ដែល​មិន​គួរ​លះ​ដោយ​ទស្សនៈ មិន​គួរ​លះ​ដោយ​ភាវនា ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​នក​ម្ម​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ចេតនា ដែល​មិន​គួរ​លះ​ដោយ​ទស្សនៈ មិន​គួរ​លះ​ដោយ​ភាវនា អាស្រ័យ​ខន្ធ​ទាំងឡាយ ដែល​មិន​គួរ​លះ​ដោយ​ទស្សនៈ មិន​គួរ​លះ​ដោយ​ភាវនា ពា​ហិរ​… អាហារ​សមុដ្ឋាន​… ឧតុសមុដ្ឋាន​… មហាភូត១ របស់​ពួក​អសញ្ញ​សត្វ​…។
 [៦០៦] ធម៌​ដែល​គួរ​លះ​ដោយ​ទស្សនៈ អាស្រ័យ​ធម៌ ដែល​គួរ​លះ​ដោយ​ទស្សនៈ ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​នវិ​បា​កប្ប​ច្ច័​យ។ ប្រហែលគ្នា​នឹង​អធិបតិ​ប្ប​ច្ច័​យដែរ។បេ។ បដិសន្ធិ មិន​មាន​ទេ។
 [៦០៧] ធម៌​ដែល​មិន​គួរ​លះ​ដោយ​ទស្សនៈ មិន​គួរ​លះ​ដោយ​ភាវនា អាស្រ័យ​ធម៌ ដែល​មិន​គួរ​លះ​ដោយ​ទស្សនៈ មិន​គួរ​លះ​ដោយ​ភាវនា ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​នអាហារ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ពា​ហិរ​… ឧតុសមុដ្ឋាន​… មហាភូត១ របស់​ពួក​អសញ្ញ​សត្វ​…។
ថយ | ទំព័រទី ៣១៥ | បន្ទាប់
ID: 637828927244501062
ទៅកាន់ទំព័រ៖