ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩៧
ទោសៈ មោហៈ មានះ… សេចក្តីប្រាថ្នា ជាបច្ច័យនៃរាគៈ ទោសៈ មោហៈ ទិដ្ឋិ និងសេចក្តីប្រាថ្នា ដែលគួរលះដោយទស្សនៈ ដោយឧបនិស្សយប្បច្ច័យ ឆន្ទរាគៈ ក្នុងភណ្ឌៈរបស់ខ្លួន ជាបច្ច័យនៃឆន្ទរាគៈ ក្នុងភណ្ឌៈនៃបុគ្គលដទៃ ដោយឧបនិស្សយប្បច្ច័យ ឆន្ទរាគៈ ក្នុងទ្រព្យដែលខ្លួនហួងហែងហើយ ជាបច្ច័យនៃឆន្ទរាគៈ ក្នុងទ្រព្យដែលបុគ្គលដទៃហួងហែងហើយ ដោយឧបនិស្សយប្បច្ច័យ។
[៧១៤] ធម៌ដែលគួរលះដោយភាវនា ជាបច្ច័យនៃធម៌ ដែលមិនគួរលះដោយទស្សនៈ មិនគួរលះដោយភាវនា ដោយឧបនិស្សយប្បច្ច័យ បានដល់អនន្តរូបនិស្ស័យ និងបកតូបនិស្ស័យ។ បកតូបនិស្ស័យ គឺបុគ្គលអាស្រ័យនូវរាគៈ ដែលគួរលះដោយភាវនា ហើយឲ្យទាន… ញ៉ាំងសមាបត្តិ ឲ្យកើតឡើង នូវទោសៈ ដែលគួរលះដោយភាវនា… នូវមោហៈ… នូវមានះ… អាស្រ័យនូវសេចក្តីប្រាថ្នា ហើយឲ្យទាន… ញ៉ាំងសមាបត្តិ ឲ្យកើតឡើង រាគៈ ដែលគួរលះដោយភាវនា… ទោសៈ មោហៈ មានះ… សេចក្តីប្រាថ្នា ជាបច្ច័យនៃសទ្ធា និងផលសមាបត្តិ ដោយឧបនិស្សយប្បច្ច័យ។
ID: 637828940497366433
ទៅកាន់ទំព័រ៖