ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩៧

ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ខន្ធ២ ដែល​ច្រឡំ​ដោយ​បីតិ​ក្តី ដែល​ច្រឡំ​ដោយ​សុខ​ក្តី អាស្រ័យ​ខន្ធ១ ដែល​ច្រឡំ​ដោយ​បីតិ​ផង ដែល​ច្រឡំ​ដោយ​សុខ​ផង ខន្ធ១ អាស្រ័យ​ខន្ធ២ ខន្ធ២ ដែល​ច្រឡំ​ដោយ​បីតិ​ក្តី ច្រឡំ​ដោយ​សុខ​ក្តី អាស្រ័យ​ខន្ធ១ ដែល​ច្រឡំ​ដោយ​បីតិ​ផង ច្រឡំ​ដោយ​សុខ​ផង ក្នុង​ខណៈ​នៃ​បដិសន្ធិ ខន្ធ១ អាស្រ័យ​ខន្ធ២។

ចប់ ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ។


 [៤៧០] ធម៌​ដែល​ច្រឡំ​ដោយ​បីតិ អាស្រ័យ​ធម៌ ដែល​ច្រឡំ​ដោយ​បីតិ ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​អារម្មណ​ប្ប​ច្ច័​យ និង​អធិបតិ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ (ធម៌​ដែល​ច្រឡំ​ដោយ​បីតិ) មិន​មាន ក្នុង​ខណៈ​នៃ​បដិសន្ធិ។ (ធម៌​ដែល​ច្រឡំ​ដោយ​បីតិ អាស្រ័យ​ធម៌ ដែល​ច្រឡំ​ដោយ​បីតិ ទើប​កើតឡើង) ព្រោះ​អនន្តរ​ប្ប​ច្ច័​យ សម​នន្ត​រប្ប​ច្ច័​យ សហជាត​ប្ប​ច្ច័​យ អញ្ញមញ្ញ​ប្ប​ច្ច័​យ និស្សយ​ប្ប​ច្ច័​យ ឧបនិស្សយ​ប្ប​ច្ច័​យ និង​បុរេ​ជាត​ប្ប​ច្ច័​យ។ (ធម៌​ដែល​ច្រឡំ​ដោយ​បីតិ) មិន​មាន ក្នុង​ខណៈ​នៃ​បដិសន្ធិ ជា​បុរេ​ជាត​ប្ប​ច្ច័​យ។ វិបាក​ប្ប​ច្ច័​យ មិន​មាន ក្នុង​អា​សេវន​ប្ប​ច្ច័​យ ព្រោះ​អា​សេវន​ប្ប​ច្ច័​យ។
ថយ | ទំព័រទី ២៤៦ | បន្ទាប់
ID: 637828881966787384
ទៅកាន់ទំព័រ៖