ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩៨

 [៣៦៤] ធម៌​ដែល​មិនដល់​នូវ​ការ​សន្សំ មិនដល់​នូវ​ការ​មិន​សន្សំ ជា​បច្ច័យ​នៃ​ធម៌ ដែល​មិនដល់​នូវ​ការ​សន្សំ មិនដល់​នូវ​ការ​មិន​សន្សំ … គឺ​ខន្ធ​ទាំង​ឡា​យមុនៗ ដែល​មិនដល់​នូវ​ការ​សន្សំ មិនដល់​នូវ​ការ​មិន​សន្សំ ជា​បច្ច័យ នៃ​ខន្ធ​ទាំង​ឡា​យក្រោយៗ ដែល​មិនដល់​នូវ​ការ​សន្សំ មិនដល់​នូវ​ការ​មិន​សន្សំ ដោយ​អា​សេវន​ប្ប​ច្ច័​យ។
 [៣៦៥] ធម៌​ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ ជា​បច្ច័យ​នៃ​ធម៌ ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ ដោយ​កម្ម​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ចេតនា ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ ជា​បច្ច័យ​នៃ​សម្បយុត្ត​កក្ខន្ធ​ទាំងឡាយ ដោយ​កម្ម​ប្ប​ច្ច័​យ។
 [៣៦៦] ធម៌​ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ ជា​បច្ច័យ​នៃ​ធម៌ ដែល​មិនដល់​នូវ​ការ​សន្សំ មិនដល់​នូវ​ការ​មិន​សន្សំ ដោយ​កម្ម​ប្ប​ច្ច័​យ បាន​ដល់​សហជាត និង​នានា​ខណិ​កៈ។ សហជាត គឺ​ចេតនា ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ ជា​បច្ច័យ នៃ​ចិត្តសមុដ្ឋាន​រូប​ទាំងឡាយ ដោយ​កម្ម​ប្ប​ច្ច័​យ។ ឯនា​នា​ខណិ​កៈ គឺ​ចេតនា ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ ជា​បច្ច័យ​នៃ​វិ​បា​កក្ខន្ធ​ទាំងឡាយ​ផង នៃ​កដ​ត្តា​រូប​ទាំងឡាយ​ផង ដោយ​កម្ម​ប្ប​ច្ច័​យ។
 [៣៦៧] ធម៌​ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ ជា​បច្ច័យ​នៃ​ធម៌ ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ​ផង នៃ​ធម៌ ដែល​មិនដល់​នូវ​ការ​សន្សំ មិនដល់​នូវ​ការ​មិន​សន្សំ​ផង … គឺ​ចេតនា ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ ជា​បច្ច័យ​នៃ​សម្បយុត្ត​កក្ខន្ធ​ទាំងឡាយ​ផង នៃ​ចិត្តសមុដ្ឋាន​រូប​ទាំងឡាយ​ផង ដោយ​កម្ម​ប្ប​ច្ច័​យ។
ថយ | ទំព័រទី ១៧០ | បន្ទាប់
ID: 637829527092339809
ទៅកាន់ទំព័រ៖