ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩៨

 [៤១២] ធម៌​ដែល​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល អាស្រ័យ​ធម៌ ដែល​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​អារម្មណ​ប្ប​ច្ច័​យ និង​អធិបតិ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​បដិសន្ធិ មិន​មាន​ទេ។ ពួក​មហាភូត​ទាំងអស់ បណ្ឌិត​គប្បី​ធ្វើតាម​ទំនង អនន្តរ​ប្ប​ច្ច័​យ សម​នន្ត​រប្ប​ច្ច័​យ និង​សហជាត​ប្ប​ច្ច័​យ។ ខន្ធ៣ អាស្រ័យ​ខន្ធ១ ដែល​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល ព្រោះ​អញ្ញមញ្ញ​ប្ប​ច្ច័​យ និស្សយ​ប្ប​ច្ច័​យ ឧបនិស្សយ​ប្ប​ច្ច័​យ បុរេ​ជាត​ប្ប​ច្ច័​យ និង​អា​សេវន​ប្ប​ច្ច័​យ នូវ​ខន្ធ២ … ។
 [៤១៣] ធម៌​ដែល​មិនមែន​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល មិនមែន​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល អាស្រ័យ​ធម៌ ដែល​មិនមែន​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល មិនមែន​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល … ព្រោះ​អា​សេវន​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ខន្ធ៣ អាស្រ័យ​ខន្ធ១ ដែល​មិនមែន​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល មិនមែន​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល នូវ​ខន្ធ២ … ព្រោះ​កម្ម​ប្ប​ច្ច័​យ និង​វិបាក​ប្ប​ច្ច័​យ ខន្ធ៣ អាស្រ័យ​វិ​បា​កក្ខន្ធ១ ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល នូវ​ខន្ធ២…។ វារៈ៣ ជា​ពាក្យ​គ្រប់គ្រាន់។
 [៤១៤] ធម៌​ដែល​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល អាស្រ័យ​ធម៌ ដែល​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល … ព្រោះ​វិបាក​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​អាស្រ័យ​ខន្ធ១ ដែល​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល … វារៈ៣។
 [៤១៥] ធម៌​ដែល​មិនមែន​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល មិនមែន​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល អាស្រ័យ​ធម៌ ដែល​មិនមែន​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល មិនមែន​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល … ព្រោះ​វិបាក​ប្ប​ច្ច័​យ
ថយ | ទំព័រទី ១៨៦ | បន្ទាប់
ID: 637829531561455986
ទៅកាន់ទំព័រ៖